RABIH BEAINI - "ALBIDAYA" (2013)

Η πρώτη κυκλοφορία του Λιβανέζου Beaini, που κατοικοεδρεύει στο Βερολίνο, υπό το όνομα του - και όχι σαν Morphosis – αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη. Δεν είχα ακούσει τίποτα δικό του, πριν από αυτό το δίσκο και δεν ήξερα τι ακριβώς να περιμένω. Ο Beaini παράγει ένα μουσικό υβρίδιο στο οποίο μπλέκει πολλά πράγματα: τζαζ, φολκ μουσική της πατρίδας του, λούπες και ηλεκτρονικούς θορύβους, ήπια drones, techno, ρυθμικές και μη ρυθμικές συνθέσεις. Το αποτέλεσμα είναι κάπως ασύνδετο, μα αρκετά καλό. Χρησιμοποιώντας σαν βάση τα μπλιμπλίκια, χωρίς να κάνει κάτι ιδιαίτερο – περισσότερο ακολουθώντας γνωστές νόρμες και κολπάκια – χτίζει τα κομμάτια του κυρίως στο σαξόφωνο, αλλά πολλές φορές και σε άλλα πνευστά ή έγχορδα. Τα κομμάτια μάλλον αποτελούν προϊόν αυτοσχεδιασμού, δεν ξέρεις τι να περιμένεις μετά από κάθε λεπτό, το όλο πράμα αλλάζει και εξελίσσετε σταδιακά, ακροβατώντας συνεχώς ανάμεσα στα μουσικά είδη. Παίζοντας με πολλές κορυφώσεις και μεγάλα διαστήματα ambient ο Beaini καταφέρνει μαεστρικά να πλάσει μια ιδιότυπη ατμόσφαιρα, νυχτερινή και παραπλανητική και εκεί προσθέτει θέματα που θυμίζουν άλλοτε στον Sun Ra, άλλοτε στην Alice Coltrane, άλλοτε στην παραδοσιακή αραβική μουσική, ή στο kraut ή στο house. Πλήρως μεταμοντέρνο και πλήρως γοητευτικό, έχει την ζωντάνια του αυτοσχεδιασμού και την πλάνη της ψυχεδέλειας – στο πρώτο άκουσμα, αυτό που μου έφερε στο μυαλό ήταν οι Sunburned Hand Of The Man στα πρώτα τους, όχι ότι μοιάζει ο ήχος, περισσότερο η προσέγγιση: άναρχη και σχεδόν χωρίς κανόνες ή κάποιο πλάνο για την εξέλιξη. Μόνη προσήλωση το ατελείωτο χαοτικό fusion.

---

((E A R))
((E Y E))