Δευτέρα 31 Αυγούστου 2009

JACKIE O MOTHERFUCKER - "LIVE VOL.3" / "LIVE RADIO 2002 - 2003"

Οι Jackie-O-Motherfucker με την σύνθεση του 2001-2003 ήταν η καλύτερη improv/new weird america μπάντα της εποχής. Το είχαμε διαπιστώσει και από κοντά όταν έπεξαν την απόλυτη communal free jazz επί τρεις ώρες για καμμιά εικοσαριά άτομα στο Αν το 2002. Απο αυτήν την επόχη έρχονται και τα δύο cdr που έβγαλε η εταιρία τους U-sound. Το "Live Radio 2002-2003" μαζεύει ηχογράφήσεις για το BBC και τον WFMU του Ηobboken με άψογο ήχο, ενώ το "Live Vol.3" περιέχει ζωντανές και αρκετά θαμπές ηχογραφήσεις από το Portland και το Vancouver το 2001. Είναι φανερό από την αρμονικότητα των αυτοσχεδιασμών οτι τότε οι JOMF είχαν φθάσει στο απόγειο της εγκεφαλικής μουσικής επικονωνίας μεταξύ τους. Τζαμάρουν με τόση χάρη ανάμεσα στην free jazz και την americana, ώστε να καταφέρουν στιγμές να ακουμπήσουν της πιο εκστατικές στιγμές ενός Albert Ayler ή την στοχαστική αναπόληση ενος John Fahey. Και είναι κρίμα που οι σαξοφονίστες του group αποτελούν εδώ και καιρό παρελθόν.'Ετσι, οι JOMF από μια καλοκουρδισμένη improv κολλεκτίβα, υπάρχουν για εξυπηρετούν τις τετριμένες τραγουδιστικές ανησυχίες του Tom Greenwood.

((E A R- Live))
((E A R- Radio))
((E Y E))

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2009

LIGHTNING BOLT - "EARTHLY DELIGHTS" (2009)

Επιστροφή μετά από τέσσερα χρόνια για το εκρηκτικό duo από την Αμερική. Το νέο τους υλικό είναι αρκετά πιο δομημένο και προσεγμένο. Φυσικά υπάρχουν τα απογειωτικά drums του ασυγκράτητου Brian Chippendale, όμως στο ιδιόμορφο bass-guitar του Brian Gibson διακρίνονται περισσότερες μελωδικές γραμμές, πιο πλούσια ηχοχρώματα, πιο punk και λιγότερο noise αισθητική. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι έπαψαν να είναι noise, να είναι χύμα, να αποπνέουν απίστευτη ενέργεια. Φυσικά και όχι. Απλά, ύστερα από τόσο καιρό, περιμένεις να ακούσεις κάτι λίγο διαφορετικό από αυτούς και πράγματι δείχνουν να έχουν εξελίξει τον ήχο τους. Tα κομμάτια και οι ρυθμοί συγκρατούνται περισσότερο σε ένα ορισμένο πλαίσιο, ο ήχος είναι κάπως πιο στατικός και δεν ξεφεύγει στα παλαιότερα χαοτικά θορυβώδη ηχοτόπια και το αποτέλεσμα είναι πιο εγκεφαλικό και λιγότερο σωματικό - με το τελευταίο 12λεπτο κομάτι να αγγίζει τα όρια του metal. Πραγματικά δουλεμένο από όλες τις πλευρές και πραγματικά πολύ καλό.

((E A R))
((E Y E))

Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009

SUSANNA & THE MAGICAL ORCHESTRA - "3" (2009)

Το “3” έρχεται για το duo Susana and The Magical Orchestra μετά από τις πολλές διασκευές που κυκλοφόρησε solo η Susanna Wallumrød. Είναι στην ουσία το τρίτο album με συνθέσεις τους μετά τα List of Lights and Bouys (2004) και Melody Mountain (2006). Εδώ το χρωματιστό, πιο φωτεινό και αισιόδοξο εξώφυλλο, αντικατοπτρίζεται και στο μουσικό περιεχόμενο του δίσκου. Οι μελωδίες είναι πολύ πιο πλούσιες σε ήχους, η μουσική απλώνεται σε πολλά επίπεδα, το σύνολο έχει πολλά ηλεκτρονικά στοιχεία, όλα βέβαια τοποθετημένα στην παραγωγή (στην οποία έχει βάλει το χεράκι του και ο Helge Sten) πίσω από την πάντα υπέροχη φωνή της Susanna. Τα κομμάτια εναλλάσσονται από απλές συνθέσεις κυρίως στα πλήκτρα του Morten Qvenild σε πιο pop με προσεγμένα ευρύ ήχο που γεμίζει το χώρο. Ο ήχος του duo ήταν πάντα στατικός, ατμοσφαιρικός, συναισθηματικός, όμως στο “3” έγινε και λίγο πιο χρωματιστός, λίγο πιο εκδηλωτικός και τελικά πιο ζεστός και αυτό ίσως έχει να κάνει με τις αρκετές συμμετοχές από μουσικούς της Νορβηγικής σκήνης (όπως ο Andreas Mjøs των Jaga Jazzist, o Mariam Wallentin, o Erland Dahlen).

((E A R))
((E Y E))

Παρασκευή 21 Αυγούστου 2009

SILVESTER ANFANG - "SILVESTER ANFANG II" (2009)

Οι Silvester Anfang σκανε μύτη από τη σκηνή του Βελγίου, που τελευταία έχει πάρει τα πάνω της. Πρόκειται για το δεύτερο album, αρκετά διαφορετικό από το πρώτο. Δηλαδή για μεγάλης διάρκειας κομμάτια, με βασικό συστατικό το kraut, μιας και ο ρυθμός και η βασική μελωδία επαναλαμβάνονται συνεχώς και πολλά κιθαραστικά solo και άλλα στοιχεία που παραπέμπουν στο psych rock και σε πολλά σημεία θυμίζει κάτι από Γερμανική 60’s motorik ψυχεδέλεια. Έχει όλη την αμεσότητα της χύμα ηχογράφησης, μα ταυτόχρονα είναι αρκετά καλοδουλεμένο και καταφέρνει να δημιουργεί τα ζητούμενα παραισθητικά ηχοτόπια, την ενέργεια και την ένταση, την βίαιη ατμόσφαιρα. Με συνεργασίες μουσικών της σκηνής του Βελγίου (όπως ο Ignatz και οι Kiss the anus of the black cat) το ΙΙ είναι ένα αξιοπρόσεκτο cosmic πυροτέχνημα.

((E A R))
((E Y E))

Πέμπτη 20 Αυγούστου 2009

V/A - "OPEN STRINGS (EARLY VIRTUOSO RECORDINGS FROM THE MIDDLE EAST, AND NEW RESPONSES" (2009)

Μία πολύ καλή συλλογή από την Honest Jons που κυκλοφόρησε μέσα στο καλοκαίρι σε 4πλο βυνίλιο και 2πλο c.d. Το πρώτο μέρος αποτελείται από ηχογραφήσεις κυρίως της δεκαετίας του 1920 από την Αίγυπτο, το Ιράν, το Ιράκ και την Τουρκία από τα αρχεία των δίσκων 78 στροφών της ΕΜΙ. Πρόκειται γα κομμάτια με έγχορδα – εξ ου και ο τίτλος – τα οποία είναι αυτοσχεδιαστικά, άλλα πιο δραματικά, άλλα πιο ψυχεδελικά, άλλα πιο μελωδικά και άλλα πιο ρυθμικά, μα όλα ανεξαιρέτως είναι ανεπάντεχα εξαίσια, παιγμένα με απίστευτο πάθος και ένταση που σε μαγνητίζουν για να τα ακούσεις πολλές φορές. Το δεύτερο τώρα μέρος είναι σύγχρονες συνθέσεις από μερικά από τα πιο γνωστά ονόματα της free-folk σκηνής στα έγχορδα. Τα κομμάτια βασίζονται πρωτίστως στις ανατολίτικες κλίμακες και ανάμεσα στους συνθέτες τους βρίσκεις ονόματα όπως ο Richard Bishop (των Sun City Girls), οι Six Organs Of Admittance, o Michael Flower (Vibracathedral Orchestra), οι βετεράνοι Bruce Licher και Paul Metzger, το duo των Matthew Valentine & Erica Elder (MV & EE), κτλ. όπου και εδώ τα περισσότερα κομμάτια είναι εξίσου καλοπαιγμένα, αυτοσχεδιαστικά, με καλές μελωδίες και κυρίως αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους, με αποτέλεσμα η συλλογή να αποφεύγει να γίνει βαρετή. Με πολύ ωραία αισθητική και προσεγμένο packaging το Open Strings είναι από τις πιο αξιοπρόσεκτες συλλογές της χρονιάς.

((E A R))
((E Y E))

Τετάρτη 19 Αυγούστου 2009

ANNEA LOCKWOOD - "EARLY WORKS 1967 - 1982" (2007)

Και τώρα κατι πολύ avant-garde...Το cd "Early Works 1967 - 1982" μαζεύει δύο σπάνια άλμπουμ της Νεοζηλανδής συνθέτριας Annea Lockwood, σχετικά άγνωστη ακόμη και στους avant-garde κύκλους. Στο "Glass World" άλμπουμ η Lockwood πειραματίζεται με διαφόρων ειδών γυάλινα αντικείμενα και τους ήχους που μπορόύν να παράξουν. Τα χειρίζεται με πολλή ευασθησία και υπομονή, χτυπώντας τα μαλακά, περιμένωντας να αντηχήσουν στο χώρο, να δώσουν μια σειρά από απρόβλεπτες αρμονικές και μετά να τα ξαναακουμπήσει. Σίγουρα, δεν είναι εύκολο άκουσμα, αλλά ακούγοντας αυτούς τους γνώριμους μεν, με νέο τρόπο παρουσιασμένους δε, ήχους, νοιώθεις να καθαρίζει λίγο το καταπονιμένο σου αυτί από την ηχητική σαβούρα σου επιτίθεται καθημερινά στην μεγαλούπολη, όπως είναι η Αθήνα. Το "Tiger Balm" άλμπουμ είναι μια άλλη περίπτωση avant σύνθεσης, αρκετά πιο αφηρημένη. Ουσιαστικά, αποτελεί ένας ιδιαίτερος ηχό-κοσμος, που ξεκινά σαν μια θολή ηχογραφηση τελετής λατρείας για την άγρια τίγρη και συνεχώς με την είσοδο/έξοδο από την μίξη διάφορων avant drone ήχων μεταλλάσεται ηχό-σχηματικά, εξιτάρωντας τις αισθήσεις του ακροατή. Ένα αριστούργημα avant/drone/noise πολυμορφηκότητας που με έκανε να σκεφτώ για άλλη μια φορά για την έλλειψη φαντασίας σύγχρονη, συχνά μονοδιάστατη drone/noise σκηνή.

((E A R)) ((E Y E))

PAN SONIC & KEIJI HAINO - "SHALL I DOWNLOAD A BLACKHOLE AND OFFER IT TO YOU" (2009)

Είναι δύσκολο να περιγράψεις αυτή τη συνεργασία με τον ομολογουμένως φοβερό τίτλο. Ο ήχος των Pan Sonic είναι λίγο διαφορετικός, κάπως σεμνός και απόμακρος, με τα Beat – όπου υπάρχουν – να είναι γυμνά και σπρωγμένα πολύ πίσω στη παραγωγή. Κυριαρχούν κάποια περίεργα, κυκλοθυμικά drone που εκρήγνυνται σε noise εξάρσεις και πλαισιώνονται άλλοτε από τους βρυχηθμούς του Haino, τη κολασμένη φωνή του σαμάνου – θα έλεγε κανείς – Haino, άλλοτε από ψίθυρους που σε κάνουν να ανατριχιάσεις και σε κάποια γεμίσματα με την κιθάρα του δένει με τα ηλεκτρονικά στοιχεία των Pan Sonic με ένα μαγικό, τελετουργικό τρόπο σε μία μυστικιστική θαρρείς ατμόσφαιρα. Aυτή η χορταστική ive ηχογράφηση από το Volksbuhne του Βερολίνου συγκαταλέγεται σίγουρα στα καλύτερα της χρονιάς.

((E A R))
((E Y E - PAN SONIC))
((E Y E - KEIJI HAINO))

JACK ROSE & THE BLACK TWIG PICKERS - "S/T" (2009)

O βιρτουόζος κιθαρίστας Jack Rose, γνωστός αρχικά από τη drone-psych folk μπάντα Pelt, είναι από αυτούς που έχουν ξεχωρίσει, ανάμεσα σε όσους κινούνται στα χνάρια του John Fahey και γενικά της εταιρίας Takoma. Μέσα σε μία δεκαετία έχει βγάλει πολλές solo κυκλοφορίες μόνο με την κιθάρα του, κάποιες από αυτές υπέροχες κάποιες λίγο βαρετές. Εδώ όμως συναντάει ένα old fashion συγκρότημα, τους Black Twig Pickers που παίζουν bluegrass και country και ο ήχος του απογειώνεται. Ένα καλοκαιρινό άκουσμα, για ζεστά απομεσήμερα, αράζοντας στο ράντζο μου και παίζοντας το banjo μου καταστάσεις, με το γνωστό figerpicking του Rose και τους Black Twig Pickers να δίνουν ρέστα σε κάτι ανάμεσα σε raga, bluegrass, folk. Θυμίζει εντόνως το The Voice Of The Turtle του Fahey και είναι γενικώς απολαυστικό, φωτεινό και ρυθμικό, με καλές μελωδίες και κάτι από την Αμερικάνικη επαρχεία με πολλά έγχορδα και γεμάτο ήχο. Κυκλοφορεί από την VHF.

((E A R))
((E Y E - JACK ROSE))
((E Y E - THE BLACK TWIG PICKERS))

Κυριακή 16 Αυγούστου 2009

ASHTRAY NAVIGATIONS - "JOHNNY FUCKOFF MINOTAUR" (2009)

Αυτή η σύνοψη δεν είναι διαθέσιμη. Κάντε κλικ εδώ, για να δείτε την ανάρτηση.

Σάββατο 15 Αυγούστου 2009

MIKE COOPER - "METAL BOX" (2005)

Το "Metal Box" του Mike Cooper, είναι ένα χαμένο σύγχρονο διαμαντάκι. Εδώ ο Άγγλος improv κιθαρίστας χρησιμοποιεί την κιθάρα που έπαιζε όταν πρωτοάρχισε να ασχολείται τη μουσική ως έφηβος πίσω στα 60ς : την National Steel guitar. Μόνο που έχει προσαρμόσει απάνω της έναν αυτοσχέδιο μεταλλικό κουτί, έναν "αντηχητή" (resonator), όπως τον αποκαλεί. Επιπλεόν, οι ήχοι που ηχογραφήσε με αυτό το ακουστικό μέτα-όργανο τους υποβάλλει σε φηφιακή επεξεργασία. Το αποτέλεσμα είναι μια σειρά από φουτουριστικά μεταλλαγμένα blues. Η αυτοσχεδιαστική παιδεία του Cooper του επιτρέπει να βγάλει μια σειρά από πρωτότυπους βαρύτονους παρατεταμένους slide γδούπους και με να τους "στρώσει" πάνω σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο ηχητικό τείχος από ηχογραφήσεις κοφτερών μεταλλικών αντηχήσεων από τον resonator του. Η ατμόσφαιρα είναι πάντοτε βαριά και bluesy. Κάτι σαν μια πολύ πιο πειραγμένη εκδοχή του "Hitomi" του John Fahey. 'Αλλωστε, το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ ονομάζεται "Last Chance and Dance for Blind Joe Death"...

((E A R)) ((E Y E))