Οι Jono el Grande δεν είναι από τα πολύ γνωστά ονόματα της αγαπημένης νορβηγικής ετικέττας Rune Grammofon. Δικαίως κατά την γνώμη μου, αφού το πρώτο του άλμπουμ του αφρικανικής καταγωγής Jono και της παρέας του, ήταν σαχλαμαρίτσα. Το Neo Dada είναι πολύ πιο δουλεμένο και προσπαθεί να δικαιώσει τον υπερβολικό του τίτλο. Οι βασικές αναφορές είναι στo prog των 70'ς της βρετανικής σκηνής, το Rock In Opposition και cult σχήματα όπως οι Magma. Οι ενορχηστρώσεις είναι πλούσιες σε βαθμό υπερφίαλο, που όμως λόγω της ανάλαφρης διάθεσης της μπάντας δεν κουράζουν, αλλά αντίθετα όσο αυξάνεται η πολυπλοκότητα, τόσο πιο ευχάριστη γίνεται η ακρόαση. Πράγματι, τα εναρκτήρια κομμάτια του άλμπουμ με την Zappική τους παράνοια ξεχωρίζουν. Αργότερα, όταν προσπαθούν να παίξουν στα όρια της νεοκλασσικής μουσικής και του easy-listening ακούγονται λιγότερο φρέσκοι. Τότε, σε κερδίζουν, έστω, με τους χιουμοριστικούς τους τίτλους, όπως είναι το "your mother eats like a platipus".
((E A R)) ((E Y E))
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου