Τζαζοκατάνυξη. Ο βετεράνος percussionist και συνθέτης, Cyro Baptista, ο Βραζιλιάνος κολλητός του John Zorn που μένει εδώ και χρόνια στη Νέα Υόρκη – είναι παλαβός. Σίγουρα. Τα πρώτα προσωπικά του πονήματα από τη Tzadik (Love The Donkey – Beat The Donkey) είναι μέσα στη μούρλα. Ethnic καταρράκτες, με ρυθμούς που αλλάζουν σαν τραπουλόχαρτα πάνω από ένα τραπέζι πόκας, μια ενέργεια που ξεχειλίζει από παντού, ένα αλλόκοτο μείγμα τribaloψυχεδέλειας που σου παίρνει το σκάλπ. Προφανώς ο κύριος Baptista είναι ένας από τους καλύτερους percussionist που υπάρχουν στη πιάτσα της jazz – έχει συμμετάσχει σε αμέτρητες κυκλοφορίες του Zohn Zorn, του Derek Bailey, των Masada, του Geri Allen. Εκεί είναι πιο συγκρατημένος. Στις δικές του όμως κυκλοφορίες αφήνει τον εαυτό του ελεύθερο και μας προσφέρει διαμάντια αυθεντικής ρυθμικής τρέλας. Τελευταίο παράδειγμα το Banquet Of The Spirits, που είχε βγει στην αγορά το 2006 – από την Tzadik, εννοείτε. Από τότε όμως και μετά κάτι ηρέμησε μέσα του. Όχι, δεν το έριξε στην ευκολοχώνευτη έθνικ μουσική, ούτε σε κάτι του στυλ ραδιόφωνο cosmos – προς θεού, όχι. Να, ας πάρουμε το τελευταίο του album, όπου και παίζουν οι περισσότεροι μουσικοί που συμμετείχαν στο Banquet Of The Spirits (εξ ου και ο τίτλος της “μπάντας”). Μια παρέα κυρίως νέων που τον συντροφεύει και πέρα από το στούντιο, σε διάφορες συναυλίες που δίνει ανά τον κόσμο. Το Caym: Book of Angels Volume 17, λοιπόν, έχει κάπου σε δεύτερο επίπεδο όλη αυτή την ενέργεια, τη φυσική δυναμική και κάτι από τη παλαβομάρα των παλιών ηχογραφήσεων. Όμως ταυτόχρονα, έτσι όπως εξελίσσεται ο δίσκος σε μία περίπου συλλογή εθνικομουσικολογικών στοιχείων, υπάρχει μία jazz χροιά, μια μεγαλύτερη πολυπλοκότητα και πολυεπιπεδότητα στις μελωδίες – των πλήκτρων, του μπάσου, των έγχορδων – μια πιο progressive διάθεση, ένα μουσικό σύνολο μαξιμαλιστικό και μία μουσική κάπως πιο εγκεφαλική, πιο δομημένη, πιο δουλεμένη. Λιγότερο άμεση και περισσότερο έμμεση. Δεν θέλω να πω πως αυτός ο δίσκος είναι καλύτερος ή χειρότερος από το Beat The Donkey, για παράδειγμα. Απλά είναι κάπως διαφορετικός, λίγο πιο γυαλισμένος και γεμάτος. Μα σίγουρα εξίσου απολαυστικός.
((E A R))
((E Y E))
