FUSHITSUSHA - "MABUSHII ITAZURA NA INORI" (2012)

Αυτός είναι δεύτερος δίσκος-φωτιά που ξεπέταξε μέσα στο 2012 ο κύριος Haino μαζί με τους Chiyo Kamekawa (μπάσο) και Ryosuke Kiyasu (drums) ως οι νέοι Fushitsusha. Κι αν κρίνω από την χημεία και τον οίστρο που διαπνέει το trio μπορεί να δούμε και τρίτη κυκλοφορία μες το 2012. Αν ,τώρα, συνυπολογίσουμε και τις ηχογραφήσεις του Haino με του O’Rourke και Ambarchi νωρίτερα φέτος, συμπεράνουμε πως ο εξηντάρης και βάλε μέγας σαολίν της ηλεκτρικής κιθάρας βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα στα γεράματα. Κάτι σαν τον Henrik Larsson όταν πήγε στην μπαρτσελόνα.

 Το υλικό που περιλαμβάνει το νέο πόνημα του ακριβοθώρητου trio είναι ακόμη πιο βαθύ, απρόβλεπτο και jazzy από το προηγούμενο “Hikari to Nazukeyo”, το οποίο έκλινε προς έναν οξύ, επιθετικό no wave / captain beefheart ήχο γεμάτο γωνίες και με σαφή rock βάση. Εδώ, ο Haino ακούγεται τελείως απελευθερωμένος και έτοιμος να καθοδηγήσει τους άλλους δύο σε ένα σεμινάριο free rock έκφρασης που, ναι, για μένα πιάνει τα δυσθεώρητα ύψη του “Pathetique” και του “Origin's Hesitation”. To πρώτο 5λέπτο κομμάτι είναι μια από τις πλέον λυρικές στιγμές των Fushitsusha με ένα συνεχές λεπτό κιθαριστικό πέπλο και μια πυκνή μπασογραμμή να στήνουν ένα ατμοσφαιρικό υπόβαθρο για απλώσει ο Haino είναι ευγενικό, λυρικό φωνητικό αυτοσχεδιασμό που μοιάζει μια άτυπη μοναχική προσευχή που περιπλανιέται στο αχανές σύμπαν. Από το επόμενο κομμάτι το αιθέριο σκηνικό αλλάζει βίαια σε ένα φουρτουνιασμένο άναρχο post-blues rock που έχει στόχο να εκφράσει τα πιο καλά κρυμμένα αισθήματα και εικόνες του νου και της ψυχής. Το rythm section επιδίδεται σε μια τρομερής ελαστικότητας και ακρίβειας άσκηση αντισυμβατικής jazz rock που χωρίς φανφάρες αλλά με την γνωστή ιαπωνική λιτότητα αφήνουν το κατάλληλο χώρο στον Haino να σιγοψιθυρίσει, άλλοτε να τραγουδήσει και άλλοτε να βροντοφωνάξει τους λακωνικούς του στίχους με τη θεατρικότητα που έχουμε συνηθίσει. Σίγουρα, μπορεί να μην καταβαίνεις γρί από τα ακατάληπτα ιαπωνικά του, αλλά η σοβαρότητα του ύφους, το πολυεπίπεδο της εκτέλεσης και εμβριθές της έκφρασης σε μαγνητίζουν όσο ο καλός (πριν το 2000) ιαπωνικός κινηματογράφος έστω κι αν δεν διαβάζεις τους υπότιτλους. (Σε αυτό το σημείο να πω, βέβαια, ότι θα εξυπηρετούσε μια μετάφραση των στίχων από τον ειδικό περί ιαπωνικών, Alan Cummings, αλλά ποιος με ακούει τώρα εμένα). Όσο για την κιθαριστική απόδοση του μάστορα, για μια ακόμη φορά είναι αποστομωτικός. Λιτές, κοφτές πενιές, στριφνά και άτονα τσιγκελωτά θραύσματα που βουτούν από την αχαλίνωτη εκφραστική ένταση στην εσωτερική σιωπή και τούμπλαλιν, σε μια μοναδική εγκεφαλική διαχείριση του ηχητικού κενού και του ηχητικού χάους που πατά πάνω στην γιαπωνέζικη παράδοση για την αντιθετική δύναμη του “Ma”, της σιωπής δηλαδή σε καίρια σημεία της μουσικής σύνθεσης. Έτσι, με την ασυνήθιστη για μας τους δυτικούς φαινομενική δυσαρμονία και μη μελωδικότητα, οι Fushitsusha φθάνουν δια της πλαγίας οδού και πάλι σε ένα psych / noise / free rock αποτέλεσμα που δεν έχει όμοιο του παγκοσμίως και ούτε θα έχει.

---

((E A R))
((E Y E))

SEIJAKU - "MAIL FROM FUSHITSUSHA" (2010)

Μου είναι πολύ δύσκολο να βρω λέξεις για τον κοφτερό μουσικό πλανήτη που λέγεται Keiji Haino. Και αυτό διότι δεν υπάρχουν μουσικοί όροι, συμβατικές εκφράσεις, κλισέ που να μπορείς να πατήσεις επάνω τους για να καταφέρεις να εξηγήσεις τι στο διάολο γίνεται με αυτή τη θρυλική (τουλάχιστον) περσόνα, που έχει ένα κάρο δίσκους κυκλοφορήσει εδώ και πάνω από τριάντα χρόνια. Ο Ιάπωνας βετεράνος με τα μακριά λευκά μαλλιά και τα μαύρα γυαλιά, ο βιρτουόζος της ηλεκτρικής κιθάρας και του αυτοσχεδιασμού, ο θιασώτης της σκληρής πειραματικής μουσικής και της αδόμητης ηχητικής έκφρασης, επιστρέφει μετά από ένα μικρό διάστημα αποχής. Επιστρέφει με την – επίσημα – καινούργια του μπάντα, τους Seijaku, σε ένα εκρηκτικό τρίο. Πλαισιωμένος λοιπόν από τον Mitsuru Nasuno στο μπάσο (μέλος των παλιών Ground Zero μεταξύ άλλων) και τον Yohsimitsu Ichiraku ( I.S.O και Acid Mothers Temple) ο Haino χαϊδολογεί περίτεχνα την κιθάρα του συνθέτοντας ένα υβρίδιο που ο ίδιος ονομάζει blues του 21 αιώνα. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι blues – σίγουρα υπάρχει μια αντίστοιχη σκοτεινή και θολή ατμόσφαιρα – δεν ξέρω επίσης κατά πόσο είναι rock, κατά πόσο είναι οτιδήποτε άλλο πέρα από Keiji Haino! Αυτή η κυκλοφορία (δίδυμη με την You Should Prepare To Survive Through Even Anything Happens) ξεκινάει με μερικά δευτερόλεπτα σιγής – ακούγεται μόνο το «φύσημα» από το καλώδιο του ενισχυτή. Σιγά-σιγά, μια υπόνοια μελωδίας χτίζεται στο βάθος από το μπάσο, που ακολουθάει μαεστρικά μία λίγο ντροπαλή και λίγο ετοιμόρροπη αισθητική χροιά για όλο το υπόλοιπο album, με τα drums να χορεύουν πάνω στην ησυχία και την φασαρία, τον ρυθμό και την αρρυθμία – το ίδιο αναποφάσιστα και μετέωρα με το μπάσο. Κάπου ανάμεσα στέκει η κιθάρα του Haino, με την απόλυτη ισορροπία μεταξύ της βαβούρας και της μελώδιας, αντιπαράθέτει τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και το παιχνίδισμα με τη σιγή, με απλά λόγια η γνωστή μουσική πρόζα του Ιάπωνα, το εντελώς ιδιαίτερο και προσωπικό του στυλ που τον έχει εδραιώσει στο μουσικό στερέωμα. Η φωνή του, όπως πάντα, επιδρά σαν ένα επιπλέον όργανο, άλλοτε πιο επιθετικά και άλλοτε πιο ήπια, άλλοτε με κραυγές και ουρλιαχτά, άλλοτε ψιθυριστά, βάζει και αυτή το λιθαράκι της στη πλήρως νεφελώδη ηχοπλασία του δίσκου.
Θα μπορούσα να συνεχίσω να γράφω και να γράφω κι άλλες αρλούμπες για αυτό τον δίσκο ή θα μπορούσα να ξεκινήσω να μπουρδολογώ για το You Should Prepare To Survive Through Even Anything Happens, που κυκλοφορεί ταυτόχρονα με το Mail From Fushitsusha (τη πρώην μπάντα του Haino, που διαλύθηκε με τον θάνατο του μπασίστα Yasushi Osawa). Θα μπορούσα να αναλύσω και με άλλα άχρηστα λόγια τη μουσική του Haino ή να γράψω ένα ακόμη λατρευτικό κατεβατό για κάποια παλιά του κυκλοφορία, σα τους επίσης δίδυμους δίσκους Black Blues, ότι πιο πλησιέστερο ηχητικά στα δύο album των Seijaku, μα νομίζω πως δεν έχει κανένα νόημα. Θα σταματήσω κάπου εδώ για να απολαύσω ξανά και ξανά τα πρόσφατα αστραφτερά, σα ξυράφια, διαμάντια του Ιάπωνα mastermind της ηλεκτρικής κιθάρας…

---

((E A R))
((E Y E))

OREN AMBARCHI & JIM O'ROURKE & KEIJI HAINO - "TIMA FORMOSA" (2010)

Πληροφοριακά Tima Formosa είναι ένα είδος μικροσκοπικής μέδουσας, που ζει σε αρκετά βαθιά νερά, έχει να κάνει με το πλαγκτόν και γενικά γνωρίζουμε ελάχιστα για αυτό. Είναι επίσης το όνομα αυτής της, επικών διαστάσεων, συνεργασίας που από την αρχή μέχρι το τέλος ακούγεται σαν ηχώ ενός απειλητικού παλμού από τα πιο σκοτεινά βάθη του ωκεανού. Τα τρίτα κομμάτια που περιέχει αυτό το album (τα δύο εκ των οποίων αρκετά μεγάλα σε διάρκεια) είναι, αν μη τι άλλο, κάτι διαφορετικό. Η μουσική κινείται σε ambient κλίμα, τα πάντα δείχνουν υποτονικά και λίγο μονότονα, οι συχνότητες που χρησιμοποιούν οι δύο μινιμαλιστές Ambarchi και O’Rourke – που παρεμπιπτόντως δεν χρησιμοποιούν ηλεκτρονικά στοιχεία παρά μόνο πιάνο και κιθάρα – είναι ελάχιστες και ίσως θα μιλάγαμε για ένα απλό ενδιαφέρον μουσικό χαλί, μια ερεθιστική environmental μουσική, αν σε αυτή δε συμμετείχε ο Keiji Haino. Η ζωντανή αυτή ηχογράφηση, από το Ιανουάριο του 2009, μοιάζει να έρχεται από κάποιο άλλο πλανήτη ή γαλαξία και αυτό οφείλεται κυρίως στα περίπου οπερετικά φωνητικά του Haino που δίνουν μια εθνογραφική υφή στον ήχο και κάνουν, κατά το κοινώς λεγόμενο, να σου σηκωθεί η τρίχα κάγκελο. Τα κομμάτια ακολουθούν μια ύπουλη κορύφωση που σε πιάνει απροετοίμαστο και η αίσθηση που σου αφήνουν είναι ένας αλλόκοτος μυστικισμός, σα μια ήρεμη ηχητική συνοδεία σε μια απόκοσμη τελετουργία τριών σαμάνων της σύγχρονης πειραματικής μουσικής, επιθετική και ταυτόχρονα μαγνητικά παραισθητική.

---

((E A R))
((E Y E))

PAN SONIC & KEIJI HAINO - "SHALL I DOWNLOAD A BLACKHOLE AND OFFER IT TO YOU" (2009)

Είναι δύσκολο να περιγράψεις αυτή τη συνεργασία με τον ομολογουμένως φοβερό τίτλο. Ο ήχος των Pan Sonic είναι λίγο διαφορετικός, κάπως σεμνός και απόμακρος, με τα Beat – όπου υπάρχουν – να είναι γυμνά και σπρωγμένα πολύ πίσω στη παραγωγή. Κυριαρχούν κάποια περίεργα, κυκλοθυμικά drone που εκρήγνυνται σε noise εξάρσεις και πλαισιώνονται άλλοτε από τους βρυχηθμούς του Haino, τη κολασμένη φωνή του σαμάνου – θα έλεγε κανείς – Haino, άλλοτε από ψίθυρους που σε κάνουν να ανατριχιάσεις και σε κάποια γεμίσματα με την κιθάρα του δένει με τα ηλεκτρονικά στοιχεία των Pan Sonic με ένα μαγικό, τελετουργικό τρόπο σε μία μυστικιστική θαρρείς ατμόσφαιρα. Aυτή η χορταστική ive ηχογράφηση από το Volksbuhne του Βερολίνου συγκαταλέγεται σίγουρα στα καλύτερα της χρονιάς.

---

((E A R))
((E Y E - PAN SONIC))
((E Y E - KEIJI HAINO))

ZEITKRATZER & KEIJI HAINO - "ELECTRONICS" (2009)

Είναι δεδομένη η λατρεία των συντακτων αυτού του blog σε ότι σχεδόν κυκλοφορεί ο γιαπωνέζος μάστορας του κοσμικού/φιλοσοφικού αυτοσχεδιασμού Keiji Haino. Τελευταία, έχει εγκαταλήψει τη ηλεκτρική του κιθάρα -άλλωστε τι άλλο να εκφράσει με αυτήν, όταν έχει περικλύσει το σύμπαν ολοκλήρο στα αρπίσματα του. Και είναι τέτοια η καλλιτεχνική του αρτιότητα που όποιο όργανο/μέσο κι αν επιλέξει για να εκφραστεί, το αποτέλεσμα είναι πάντοτε ποιοτικότητατο. Σε αυτήν την συνεργασία μαζι με τους avant-garde classical γερμανούς αυτοσχεδιαστές Zeitkrazter καταπιάνονται με το χώρο που ορίζεται ανάμεσα η σύγχρονη ηλεκτρακουστική μουσική και το free improv. Ηλεκτρονικοί βόμβοι από το υπερπέραν, δραματικά έγχορδα και μια εκπληκτική σχεδόν soprano φωνητική ερμηνία απο τον Haino συνθέτουν ένα αέρινο άκουσμα, που μπορεί να μην αποτελεί ηχητική καινοτομία για την ιστορία του Haino αλλά και των Zeitkrater, αλλά έχει τον τρόπο να επικοινώνησει με τα ενδότερα μέρη του εγκεφάλου σου...Υπ' όψιν, στα άλλα δύο μέρη του Electronics οι Zeitkratzer συνέργαζονται με άλλους μουσικούς (Carsten Nicolai, Terre Thaemlitz) και δυστυχώς δεν τα έχουμε ακούσει ακόμη...

---

((E A R)) ((E Y E))

KEIJI HAINO - "WATASHI-DAKE?" (1980)

Έτσι, για αρχειακούς περισσότερο λόγους, επιβάλλεται να υπάρχει εδώ το πρώτο solo album ενός από τους πιο αγαπημένους μουσικούς του soundeyet, του Keiji Haino. Μαθήματα ηλεκτρικού κιθαριστικού αυτοσχεδιασμού, loud-music και avant-rock από το βετεράνο γητευτή των έξι χορδών και των παραμορφώσεων τους, με τις γνωστές κολασμένες κραυγές του, σε ένα δίσκο ποίημα που τον εδραίωσε ανάμεσα στους κορυφαίους του είδους, χαρακτηρισμό που ο ίδιος συνεχίζει, ακόμη και σήμερα, να επιβεβαιώνει σχεδόν με κάθε του καινούργια κυκλοφορία. Φυσικά από την psf records.

---

((E A R__1)) ((E A R__2)) ((E Y E))

KEIJI HAINO / YOSHIDA TATSUYA - "HAUENFIOMIUME" (2008)

Ένα απίστευτα ενεργητικό sound collage ηχογραφήσεων του πάντοτε χειμαρρώδους κιθαρίστα-πολυοργανίστα-υπερκαλλιτέχνη Keiji Haino δωσμένο μέσα απο το καλειδοσκοπικό αυτί του έτερου μέγιστου Tatsuya Yoshida (Ruins).

---

((E A R)) ((E Y E))