Μου είναι πολύ δύσκολο να βρω λέξεις για τον κοφτερό μουσικό πλανήτη που λέγεται Keiji Haino. Και αυτό διότι δεν υπάρχουν μουσικοί όροι, συμβατικές εκφράσεις, κλισέ που να μπορείς να πατήσεις επάνω τους για να καταφέρεις να εξηγήσεις τι στο διάολο γίνεται με αυτή τη θρυλική (τουλάχιστον) περσόνα, που έχει ένα κάρο δίσκους κυκλοφορήσει εδώ και πάνω από τριάντα χρόνια. Ο Ιάπωνας βετεράνος με τα μακριά λευκά μαλλιά και τα μαύρα γυαλιά, ο βιρτουόζος της ηλεκτρικής κιθάρας και του αυτοσχεδιασμού, ο θιασώτης της σκληρής πειραματικής μουσικής και της αδόμητης ηχητικής έκφρασης, επιστρέφει μετά από ένα μικρό διάστημα αποχής. Επιστρέφει με την – επίσημα – καινούργια του μπάντα, τους Seijaku, σε ένα εκρηκτικό τρίο. Πλαισιωμένος λοιπόν από τον Mitsuru Nasuno στο μπάσο (μέλος των παλιών Ground Zero μεταξύ άλλων) και τον Yohsimitsu Ichiraku ( I.S.O και Acid Mothers Temple) ο Haino χαϊδολογεί περίτεχνα την κιθάρα του συνθέτοντας ένα υβρίδιο που ο ίδιος ονομάζει blues του 21 αιώνα. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι blues – σίγουρα υπάρχει μια αντίστοιχη σκοτεινή και θολή ατμόσφαιρα – δεν ξέρω επίσης κατά πόσο είναι rock, κατά πόσο είναι οτιδήποτε άλλο πέρα από Keiji Haino!
Αυτή η κυκλοφορία (δίδυμη με την You Should Prepare To Survive Through Even Anything Happens) ξεκινάει με μερικά δευτερόλεπτα σιγής – ακούγεται μόνο το «φύσημα» από το καλώδιο του ενισχυτή. Σιγά-σιγά, μια υπόνοια μελωδίας χτίζεται στο βάθος από το μπάσο, που ακολουθάει μαεστρικά μία λίγο ντροπαλή και λίγο ετοιμόρροπη αισθητική χροιά για όλο το υπόλοιπο album, με τα drums να χορεύουν πάνω στην ησυχία και την φασαρία, τον ρυθμό και την αρρυθμία – το ίδιο αναποφάσιστα και μετέωρα με το μπάσο. Κάπου ανάμεσα στέκει η κιθάρα του Haino, με την απόλυτη ισορροπία μεταξύ της βαβούρας και της μελώδιας, αντιπαράθέτει τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και το παιχνίδισμα με τη σιγή, με απλά λόγια η γνωστή μουσική πρόζα του Ιάπωνα, το εντελώς ιδιαίτερο και προσωπικό του στυλ που τον έχει εδραιώσει στο μουσικό στερέωμα. Η φωνή του, όπως πάντα, επιδρά σαν ένα επιπλέον όργανο, άλλοτε πιο επιθετικά και άλλοτε πιο ήπια, άλλοτε με κραυγές και ουρλιαχτά, άλλοτε ψιθυριστά, βάζει και αυτή το λιθαράκι της στη πλήρως νεφελώδη ηχοπλασία του δίσκου.
Θα μπορούσα να συνεχίσω να γράφω και να γράφω κι άλλες αρλούμπες για αυτό τον δίσκο ή θα μπορούσα να ξεκινήσω να μπουρδολογώ για το You Should Prepare To Survive Through Even Anything Happens, που κυκλοφορεί ταυτόχρονα με το Mail From Fushitsusha (τη πρώην μπάντα του Haino, που διαλύθηκε με τον θάνατο του μπασίστα Yasushi Osawa). Θα μπορούσα να αναλύσω και με άλλα άχρηστα λόγια τη μουσική του Haino ή να γράψω ένα ακόμη λατρευτικό κατεβατό για κάποια παλιά του κυκλοφορία, σα τους επίσης δίδυμους δίσκους Black Blues, ότι πιο πλησιέστερο ηχητικά στα δύο album των Seijaku, μα νομίζω πως δεν έχει κανένα νόημα. Θα σταματήσω κάπου εδώ για να απολαύσω ξανά και ξανά τα πρόσφατα αστραφτερά, σα ξυράφια, διαμάντια του Ιάπωνα mastermind της ηλεκτρικής κιθάρας…
Θα μπορούσα να συνεχίσω να γράφω και να γράφω κι άλλες αρλούμπες για αυτό τον δίσκο ή θα μπορούσα να ξεκινήσω να μπουρδολογώ για το You Should Prepare To Survive Through Even Anything Happens, που κυκλοφορεί ταυτόχρονα με το Mail From Fushitsusha (τη πρώην μπάντα του Haino, που διαλύθηκε με τον θάνατο του μπασίστα Yasushi Osawa). Θα μπορούσα να αναλύσω και με άλλα άχρηστα λόγια τη μουσική του Haino ή να γράψω ένα ακόμη λατρευτικό κατεβατό για κάποια παλιά του κυκλοφορία, σα τους επίσης δίδυμους δίσκους Black Blues, ότι πιο πλησιέστερο ηχητικά στα δύο album των Seijaku, μα νομίζω πως δεν έχει κανένα νόημα. Θα σταματήσω κάπου εδώ για να απολαύσω ξανά και ξανά τα πρόσφατα αστραφτερά, σα ξυράφια, διαμάντια του Ιάπωνα mastermind της ηλεκτρικής κιθάρας…
((E A R))
((E Y E))
You have a "reader" from Brazil. Thank you.
ΑπάντησηΔιαγραφήI would apprecate if you can reupload this again.
ΑπάντησηΔιαγραφήGreetings from Costa Rica