RICHARD YOUNGS - "RED ALPHABET IN THE SNOW" (2014)

Για τον Richard Youngs έχουμε γράψει πολλές κριτικές σε αυτό το blog – αποτελεί έναν από τους πιο αγαπημένους μας μουσικούς. Μέσα σε δυόμιση περίπου δεκαετίες έχει καταφέρει, ο άτιμος, να δημιουργήσει ένα κάρο κυκλοφορίες· σε βαθμό που, και ο πιο μεγάλος του fan, εύκολα χάνει την μπάλα. Πολλές από αυτές είναι καλές, κάποιες είναι μέτριες, κάποιες το πολύ ενδιαφέρουσες, κάποιες κακές. Τα τελευταία δύο- τρία χρόνια έχει επιδοθεί σε έναν ανεξήγητο μαραθώνιο με στόχο να ηχογραφήσει σε όλα τα είδη μουσικής. Pop, noise, dub, Techno, κοκ. Αυτή η προσπάθεια, όσο respect κι αν είναι σαν σκέψη, δεν έχει αποδώσει πάντα καρπούς. Ναι, υπάρχουν μερικοί δίσκοι υπέροχοι (όπως το Valley Of Ultrahits) όμως οι περισσότεροι είναι μέτριοι, ίσως και κακοί – σε βαθμό εκνευριστικό. Σε βαθμό που να σκέφτεσαι, καλά όλα αυτά ρε αγόρι μου, αλλά δεν πιάνεις πάλι την κιθάρα και την folk, που την ξέρεις και την κατέχεις; Γιατί σε αυτό, στη βρετανική folk και στην ακουστική κιθάρα, όπως και να το κάνουμε, είναι από τους κορυφαίους της εποχής μας.
Ο συγκεκριμένος δίσκος αποτελείται μόνο από δύο κομμάτια. Στη βάση τους instrumental, στη βάση τους μόνο με κιθάρα. Το ύφος; Αυτό στο οποίο μας έχει συνηθίσει από την εποχή της Jagjaguar: Λιτές μελωδίες που επικαλύπτονται μεταξύ τους, δοσμένες μέσα από ασυγχρόνιστες λούπες, φαινομενικά παράταιρες. Η ακουστική κιθάρα παίρνει πάλι τον πρώτο λόγο και χτίζει έναν ατμοσφαιρικό, ζεστό και καθαρά βρετανικό ιστό – όχι τόσο συναισθηματικό, μα περισσότερο ψυχεδελικό με μια πολύ υπόγεια ροή των υπόλοιπων εγχόρδων που χρησιμοποίει (banjo και sitar – για παράδειγμα). Όλα βέβαια ακολουθούν μια κυκλική πορεία, λες και τα κομμάτια αναπνέουν, μέσα από τις ανεξάντλητες λούπες του Youngs, που συνεχώς εμπλουτίζονται, όλο και πιο ασυγχρόνιστα και ταυτόχρονα διαολεμένα συγχρονισμένα. Κάπου, μέσα στα 17 περίπου λεπτά που διαρκεί το κάθε κομμάτι, εμφανίζονται κρουστά ή οι λούπες σταματάνε στιγμιαία για μια απλή μελωδία ή κάπου ακούγονται φωνητικά, μια φλογέρα – γενικά, αν και πεισμωμένα επαναλαμβανόμενα, τα δύο αυτά κομμάτια έχουν παραδόξως μια progressive πορεία – εναλλαγές που αρμόζουν άλλωστε στην βρετανική folk.
Είναι αλήθεια, αυτό το ιδιωματικό folk πράμα που μπορεί να παίξει μόνο αυτός, είναι τόσο μοναδικό, παραισθητικό και απολαυστικό που δύσκολα ξεκολλάς από πάνω του. Είτε σε δίσκους του παρελθόντος (όπως τα May, The Naive Shaman, Autumn Response, Under Stellar Stream) είτε σε κυκλοφορίες σαν αυτό το ταπεινό 12’’. Και, προσωπικά, δεν το χορταίνω, ούτε το βαριέμαι. Τουναντίον, θα έλεγα.

---

---

((E A R))
((E Y E))

RICHARD YOUNGS - "CORE TO THE BRAVE" (2012)

Ασταμάτητος, όπως πάντα, ο Richard Youngs έχει ήδη προλάβει μέσα στο 2012 να κυκλοφορήσει 2 album. Οι περισσότεροι μουσικοί μοιάζουν χαμένοι και μπερδεμένοι με τη νοοτροπία που έχει υπερισχύσει περί κυκλοφοριών, από τη στιγμή που το internet άλλαξε τα δεδομένα. Πλέον, εδώ και καιρό, οι δίσκοι, στη μεγάλη πλειονότητα τους, δεν αποτελούν το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας που τα κομμάτια, οι συνθέσεις, δουλεύονται ξανά και ξανά, μέχρι να φτάσουν στο επιθυμητό επίπεδο – το επίπεδο αυτό έχει κάπως εξαλειφθεί, από τη στιγμή που ο ίδιος ο δίσκος, σαν αντικείμενο, παραγκωνίζεται σταδιακά από την διαδικασία ακρόασης, μπαίνει στη σφαίρα του υλισμού και του φετιχισμού - η νέα μουσική διαχέεται από το internet και αποκτάει μια υπόσταση εφήμερου. Οι περισσότεροι μουσικοί λοιπόν, χαομένοι λίγο από αυτή την έννοια του εφήμερου, κυκλοφορούν κάθε τρεις και λίγο κομμάτια και δίσκους - πολλές φορές η ποσότητα δείχνει πιο σημαντική από την ποιότητα. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι σε αυτή τη παγίδα έχει πιαστεί και ο Youngs, με τρεις, τέσσερις και πέντε κυκλοφορίες κάθε χρόνο, μα άμα τις ακούσεις αυτές τις κυκλοφορίες, καταλαβαίνεις πως απλά, ο άτιμός, το ‘χει.
Έχει παρουσιάσει τα πάντα που μπορούν να χαρακτηριστούν σαν πειραματικά, αυτοσχεδιαστικά, folk ή pop, κι όμως συνεχίσει να εκπλήσσει με το εύρος στο οποίο μπορεί να κινηθεί – λες και τα μουσικά είδη είναι ένα είδος παιχνιδιού για αυτόν και σα μικρό παιδί παίζει πότε με το ένα και πότε με το άλλο. Σε αυτό το δίσκο λοιπόν, σε πιάνει από τα μαλλιά από την αρχή, ο χαρακτηριστικός τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιεί τις λούπες και τη διαστρωμάτωση τους, είναι εδώ επιθετικός και θορυβώδης, ένα distortion επικάθεται πάνω στα πάντα. Ο ρυθμός του δίσκου είναι γρήγορος, εξουθενωτικός και όλα τα κομμάτια μουλιάζουν σε παραμορφωμένες, βαριές μπασσογραμμές, στα όρια του progressive ή του metal. Το μόνο πράγμα που παραμένει ίδιο σε όλες τις κυκλοφορίες του Youngs είναι η φωνή του – επίπεδη και ήρεμη, δίχως μεγάλο τονικό εύρος, λίγο συναισθηματική και αρκετά απόμακρη, περισσότερο σα να απαγγέλει ρυθμικά, παρά σα να τραγουδάει. Που σε αυτή τη κυκλοφορία, από τη Root Strata αυτή τη φορά, ίσως μοιάζει εκ πρώτης ακροάσεως παράταιρη μα, όπως συμβαίνει πάντα με αυτόν το τύπο, με μια πιο προσεκτική ματιά, είναι αυτή η φωνή που δίνει ένα άλλο επίπεδο μαγείας στη μουσική του.

---

((E A R))
((E Y E))

RICHARD YOUNGS SIMON WICKHAM SMITH - "KRETINMUZAK" (1993) / ILK - "ZENITH"

Ο Richard Youngs είναι number one στα περισσότερα ποσταρίσματα του blog μας, όποτε δίκαια θα λέγαμε πως είναι από τους αγαπημένους καλλιτέχνες. Για να το πω κι αλλιώς , είμαστε τελειωμένοι fans του – πρεζάκια για οτιδήποτε φέρει την υπογραφή του. Έτσι, όταν βρέθηκαν στον δρόμο μου δύο σχετικά άγνωστες κυκλοφορίες του από τα 90s, δεν ολιγώρησα και τις άρπαξα αμέσως, χωρίς να το ψάξω εάν είναι καλές.

Η αλήθεια είναι ότι το ηχογραφημένο στο μακρινό 1993 “Kretinmuzak” μαζί με τον κολλητό του Simon Wickham - Smith είναι από τα χειρότερα άλμπουμ που μπορεί να βρει κανείς με το όνομα Youngs τυπωμένο, αλλά την ίδια στιγμή και από τα πιο ποικιλόμορφα που έχει συμμετάσχει. Από τον χιουμοριστικό τίτλο, μέχρι τα αδελφικά παιχνιδίσματα των δύο σπυριάρηδων συντελεστών σε ένα ηλιόλουστο πάρκο, όπως βλέπουμε στο εξώφυλλο, καταλαβαίνεις ότι μια γερή δόση εφηβικού αυνανισμού σε περιμένει. Και έτσι είναι, αφού οι πιτσιρικάδες εδώ Youngs – Wickham Smith έχοντας μια μικρή εμπειρία του τι εστί avant garde από την συμμετοχή τους στην θρυλική αυτοσχεδιαστική κολεκτίβα The A Band, αποφασίζουν να ηχογραφήσουν οποιαδήποτε μουσική ιδέα τους έρθει στο κεφάλι, με αποτέλεσμα το “Kretinmuzak” να είναι αυτό ακριβώς : οριακά αδιάφορη πειραματική μουσική από δύο μικρούς κρετίνους. Μιλάμε για τον ορισμό του «ότι-να-ναι». Από 10λεπτη casio tribal eleψtronica, έως exotica νεοψυχεδέλια με ινδιάνικα πνευστά με μια στάση σε τυμπανικούς αυτοσχεδιασμούς. Μέσα στον αχταρμά ξεχώρισα τρία μόλις κομμάτια απλώς αξιοπρεπή : το 12λεπτο synth drone χάσιμο “The Proof Of The Point” που άνετα θα στεκόταν σε μια σύγχρονη hypnagogic κασσετοκυκλοφορία, το όμορφο noise drone με βιολί του “Beached” και το φωνακλάδικο art punk του “Nice”. Οι επόμενες κυκλοφορίες του ζεύγους Wickham – Smith / Youngs θα είναι σαφώς πιο ώριμες και ποιοτικές από αυτήν. Ακούστε, για παράδειγμα, το βατό avant rock του “Pulse of the Rooster” για κάτι ποιοτικό απ’ αυτούς. Τι να κάνουμε, την φάση της «καφρίλας» όλοι την περνάμε…

Στην συνεργασία με τον άλλον κολλητό του Andrew Payne υπό το όνομα Ilk, o Υoungs έχει την ευκαιρία να διερευνήσει μια εντελώς διαφορετική πτυχή του ταλέντου . Παρουσιάζει έναν μουσικό προσωπείο μακριά από το εσωτερικό free folk που έχουν οι ηχογραφήσεις του για την Jagjaguar. Αντίθετα, αυτός και ο Payne ακούγονται παθιασμένοι για τον, παρεξηγημένο από πολλούς, κλασσικό 70ς art / prog rock ήχο και όλη την επικολυρική αισθητική του. Η σύλληψη του concept για το ντεμπούτο του σχήματος “Zenith” γεννήθηκε στο μυαλό του Youngs καθώς περπατούσε για ώρες στην δυτική ακτή της Σκωτίας το καλοκαίρι του 1997. Μάλλον το μεγαλειώδες του τοπίου ενέπνευσε και το μεγαλόπνοο μουσικό εγχείρημα που προσπαθούν να υλοποιήσουν οι Ilk εδώ. Ο όρος prog rock, μάλιστα, είναι περιοριστικός για να χωρέσει τους ανοικτούς ορίζοντες που διαγράφονται από το βιρτουόζε keyboard σόλο και τις ανυψωτικές πενιές στην κλασσική κιθάρα στο αριστουργηματικό 17λεπτο εναρκτήριο ομώνυμο κομμάτι, αλλά και σε όλο ουσιαστικά το άλμπουμ. Όπως, και με τη brit folk , έτσι και με το brit prog ο Υoungs έχει το όραμα και την διάθεση να το ανανεώσει με την είσοδο τόσο εκλεκτικών επιρροών από το παρελθόν – πιο κοντά στους πολύ ιδιαίτερους Marillion παρά στις φανφάρες των Υes - όσο και δικών του ιδιοσυγκρασιακών στοιχείων, όπως είναι το σχεδόν drone βάθος στα πλήκτρα και τα σήμα καταθέν μινορε ακόρντα στην κιθάρα. Φυσικά, αυτό που πάντοτε σε συνεπαίρνει είναι η άσπιλη μελωδικότητα της φωνής του. Το κρίμα είναι ότι για κάποιο λόγο στο “Zenith” τα φωνητικά είναι λίγο θαμμένα στην μίξη και έτσι δεν τα χαιρόμαστε τόσο. Ίσως μια μικρή έλλειψη αυτοπεποίθησης εκ μέρους του εδώ ; Όπως κι αν έχει αυτό θα διορθωθεί στο ακόμα πιο επιτυχημένο “Canticle” ακολούθησε πέντε χρόνια μετά. Απ την άλλη, μόνο που αποπειράθηκε να αναστήσει με τέτοιο τρόπο ένα δεινοσαυρικό μουσικό είδος, για τους περισσότερους, στα 90s του αξίζει ένα μεγάλο μπράβο. Όσο για τις μετά “Canticle” κυκλοφορίες των Ιlk, τις αναζητώ μανιωδώς!.

---

((ZENITH)) ((KRETINMUZAK)) ((E Y E))

RICHARD YOUNGS - "ATLAS OF HEARTS" (2011)

Ένας από τους πιο αγαπημένους μουσικούς αυτού του Blog, ο Βρετανός Richard Youngs, επιστρέφει στις ρίζες του ήχου του – την υβριδική, ψυχεδελική τραγουδοποιία. Έπειτα από μία περιπλάνηση σε λιτές συνθέσεις βασισμένες στη φωνή του (Under Stellar Stream), σε pop ανησυχίες που μας πρόσφεραν ότι καλύτερο κυκλοφόρησε το 2009 (Beyond The Valley Of Ultrahits), τα απλά – και όχι απλοϊκά – techno εγχειρήματα (Like A Neuron) και τις εφηβικές αυτοσχεδιαστικές σολιές (Inceptor), ο παραγωγικότατος Youngs γυρνάει στον ήχο που τον έχει χαρακτηρίσει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο έχει δοκιμάσει. Ξεκινάει από εκεί που τελείωσε το Advent ή το Autumn Response και τελειοποιεί το ιδιωματικό του ύφος. Χρησιμοποιώντας την ακουστική του κιθάρα, τη ζεστή φωνή του, αρκετά delay και σκόρπια εφέ, ανακαλύπτει – αν όχι εφευρίσκει – ένα νέο πεδίο στη καθαριστική σύνθεση. Ο ήχος του ακούγεται επιτηδευμένα άναρχος, οι λούπες των ατελέσφορων μελωδιών του άκομψα άρρυθμες και κάπου εκεί επικάθεται η φωνή του σε επίπεδα που κυλούν δίχως σταματημό. Ο Youngs χτίζει, εν ολίγοις, σταδιακά ένα απόκοσμο ηχητικό σύμπαν. Απόκοσμο μεν, ατμοσφαιρικό και άμεσο δε. Στον ήχο του υπάρχει μια τρομερή αμεσότητα, μια βαθιά συναισθηματικότητα, μια απερίγραπτη μελωδικότητα μέσα από την απουσία μιας πρωταρχικής μελωδίας. Μάλλον έχουμε να κάνουμε με έναν σύγχρονο μπλουζίστα, έναν άνθρωπο που επαναπροσδιορίζει όλο το είδος των μπλουζ, για τον εικοστό πρώτο αιώνα βέβαια. Η μουσική του έχει όλα τα στοιχεία εκείνων των παλιών μουσικών, των παθιασμένων κιθαριστών χωρίς καμία μουσική παιδεία, μα με μια φυσική επαφή με το όργανο, μια πηγαία εκφραστικότητα και ένα αστείρευτο ταλέντο. Κάπως έτσι μπορώ να χαρακτηρίσω και τον Richard Youngs, που βγάζει το ένα αριστούργημα πίσω από το άλλο. Το Atlas Of Hearts – απαρτίζετε από 7 κομμάτια μικρής διάρκειας όπως το σπαραξικάρδιο Joy Ride, το ψυχεδελικό The Glade And Clean Shade, το μελαγχολικό What Day Is This Day και εξαντλήθηκε πριν καλά-καλά κυκλοφορήσει– βρίσκεται ανάμεσα στα διαμάντια της δισκογραφίας του, όσο στρυφνό και ξερό ήχο κι αν έχει, όσο αφιλόξενος δίσκος και αν ακούγεται στην αρχή, είναι πραγματικά ένα είδος από μόνος του. Χίλια μπράβο στον βασιλιά!

---

((LINK REMOVED BY REQUEST))
((E Y E))

RICHARD YOUNGS - "INCEPTOR" (2010)

Μια ακόμη κυκλοφορία, η πρώτη αν δε κάνω λάθος για τη φετινή χρόνια, από τον ακούραστο Richard Youngs – έναν από τους αγαπημένους μουσικούς αυτού του blog. Στο Inceptor, που κυκλοφορεί από την εταιρία του (ουδέν σχόλιο) David Keenan, Volcanic Tongue, ο βρετανός πειραματιστής αλλάζει ξανά ύφος και επιχειρεί να θυμηθεί τα νιάτα του. Παίρνει λοιπόν την ηλεκτρική του κιθάρα και αρχίζει να σολάρει και να αυτοσχεδιάζει, σε μια ηχογράφηση που θα μπορούσε κάλλιστα να έχει γίνει από το υπνοδωμάτιο του σπιτιού του, ένα λίγο βαρετό βραδινό, πριν πέσει για ύπνο. Ο Youngs με την αμεσότητα του τυχαίου και του πηγαίου ερασιτεχνισμού, πιάνει μελωδίες και ακόρντα, χοροπηδά πάνω σε νότες και αυτοσχέδιες γραμμές, σαν κάποιος πιτσιρικάς που μόλις αρχίζει να μαθαίνει κιθάρα. Με την διαφορά ότι ο Youngs και κιθάρα ξέρει και ταλέντο έχει και μπορεί να αυτοσχεδιάζει με ευκολία. Το αποτέλεσμά λοιπόν φέρνει πολύ στο νου τον Ιάπωνα Keiji Haino, μόνο που ο ήχος είναι γυμνός από πολλές παραμορφώσεις και πετάλια, ξερός και διαπεραστικός, με μόνη συνοδεία τη φωνή του ίδιου του Youngs, να σιγοτραγουδάει κάποιους στίχους αραιά και που, κάπου από το βάθος. Το μικρό σε διάρκεια αποτέλεσμα είναι φυσικά ενδιαφέρον, είναι φυσικά διαφορετικό σε όσα μας έχει συνηθίσει ο πολυμήχανος αυτός μουσικούς, αν και δεν είναι η πρώτη φορά που δοκιμάζει ένα διαφορετικό μουσικό είδος, αρά μάλλον μας έχει συνηθίσει στις συνεχείς αλλαγές – ο δίσκος, ηχογραφημένος παρεμπιπτόντως το 2008 και σε κυκλοφορία μόλις 300 αντιτύπων, μοιάζει με σπουδή πάνω στον αυτοσχεδιασμό και στο ύφος, συγγενικό πέραν του Keiji Haino, με το Jandek, με την free Jazz, με αρκετές κυκλοφορίες της Psf, με μία ελεγεία στην ελευθερία της μουσικής έκφρασης, πέρα από δομή, νόρμα, μορφή και επανάληψη.

---

((E A R))
((E Y E))

RICHARD YOUNGS - "UNDER STELLAR STREAM" (2009)

Ένα ακόμη album για τον Richard Youngs, το τρίτο μέσα στην χρόνια και πιο “επίσημο” μιας και κυκλοφορεί από την Jagjaguwar. Έξι κομμάτια, διάρκειας 5 και 6 λεπτών, μέσα στα οποία ο Youngs ξεδιπλώνει ποιητικές ελεγείες για την σπιτική ζωή και την πατρότητα. Έξι κομμάτια που κρύβουν μέσα τους μία δυνατή και καθολική μαγεία που σε διαπερνάει με τις απλές και ανατριχιαστικές μελωδίες, μελωδίες που αναδύονται από τη παράδοση της folk και με την ζεστή και άμεση φωνή του, δίχως πια τα πολλά εφφέ. Μινιμαλιστικές συνθέσεις, με μόνο τους βασικούς ήχους να πλαισιώνουν τους στίχους που κάθε τόσο βαλτώνουν σε μία drone κυκλική επανάληψη, παρόμοια με αναπνοή και σε παρασύρουν στην ομιχλώδη ατμόσφαιρα τους. Ένας ήχος γυμνός και ειλικρινής, παραισθητικός και συναισθηματικός, το Under Stellar Stream γεμίζει το χώρο γύρω σου με την ήσυχη δυναμική του και με την εκκωφαντική απλότητα του. Για μία ακόμη φορά ένας από τους πιο ταλαντούχους Βρετανούς μουσικούς, μας καταθέτει ένα εύθραυστο και πολύτιμο διαμάντι.

---

((E A R))
((E Y E))

RICHARD YOUNGS - "LIKE A NEURON" (2009)

Μία ακόμη κυκλοφορία για τον ασταμάτητο Richard Youngs, αυτή τη φορά σε βυνίλιο. Τον τελευταίο καιρό ο βετεράνος ερευνητής των ορίων των ειδών της μουσικής, πειραματίζεται με πιο ηλεκτρονικά μονοπάτια. Έπειτα από το εξαίσιο φωτεινό και ρυθμικό pop album “Beyond The Valley Of Ultrahits” επιστρέφει με το πιο σκοτεινό, ατμοσφαιρικό, παραισθητικό “Like A Neuron” από την Dekorder. Χρησιμοποιώντας ήχους και δομές από το ευρύ φάσμα της ηλεκτρονικής μουσικής, από την house μέχρι την techno, καταφέρνει να τους απογυμνώσει και τους κάνει πιο εσωστρεφείς – θυμίζοντας σε στιγμές τον Astral Social Club ή ακόμη και τους Coil και τον Thighpaulsandra. Χωρίς καθόλου φωνητικά τα 7 κομμάτια του δίσκου αποτελούν ένα υβρίδιο cosmic disco, με μία space, βρώμικη χροιά και από τα synthesizer βγαίνει ένα παλιομοδίτικο ηχητικό σύνολο που είναι πλήρως ατμοσφαιρικό, νυχτερινό και ολίγον μαύρο – που με ένα πρώτο άκουσμα μπορεί να φαίνεται δυσκολοχώνευτο ή κάπως αταίριαστο, αλλά στο τέλος η εξωτική replica της house κατορθώνει να σε κερδίσει.

---

((E A R)) ((E Y E))

RICHARD YOUNGS - "BEYOND THE VALLEY OF ULTRAHITS" (2009)

Richard Youngs σε pop album; Kι όμως, ναι. O πολυπράγμων μουσικός - περίπου τραγουδοποιός - από την M. Βρετανία, σε μία κυκλοφορία που απέχει αρκετά από τις περισσότερες τελευταίες του. Με ένα αρκετά πλούσιο ήχο αφού η κιθάρα του συνοδεύεται από drum machine και πλήκτρα, με την πάντα ζεστή φωνή του να γεμίζει τον χώρο, φωτεινό και ευχάριστο, με μελωδίες που σε κερδίζουν εύκολα από την πρώτη στιγμή, το περιεχόμενο του beyond the valley of ultrahits, αντιπροσωπεύει πλήρως τον τίτλο του. Aυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί ένας τέτοιος δίσκος έπρεπε να βγει σε μόλις 100 cd-r αντίτυπα (που φυσικά, γρήγορα εξαφανίστηκαν) από την Sonic Oyster Records της Γλασκώβης.

---

((E A R))
((E Y E))

ILK - "CANTICLE" (2005)

Ξεκινάμε λίγο ανάποδα τις αναρτήσεις για τον αγαπημένο folk πειραμαστή Richard Youngs με το prog rock project του με τον Andrew Paine, τους άγνωστους σχετικά Ilk. To Canticle είναι το επικό prog διαμάντι που κάθε ψαγμένος μουσικόφιλος δεν θα ντραπεί να γουστάρει...

---

E A R E Y E