Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

RICHARD YOUNGS - "ATLAS OF HEARTS" (2011)

Ένας από τους πιο αγαπημένους μουσικούς αυτού του Blog, ο Βρετανός Richard Youngs, επιστρέφει στις ρίζες του ήχου του – την υβριδική, ψυχεδελική τραγουδοποιία. Έπειτα από μία περιπλάνηση σε λιτές συνθέσεις βασισμένες στη φωνή του (Under Stellar Stream), σε pop ανησυχίες που μας πρόσφεραν ότι καλύτερο κυκλοφόρησε το 2009 (Beyond The Valley Of Ultrahits), τα απλά – και όχι απλοϊκά – techno εγχειρήματα (Like A Neuron) και τις εφηβικές αυτοσχεδιαστικές σολιές (Inceptor), ο παραγωγικότατος Youngs γυρνάει στον ήχο που τον έχει χαρακτηρίσει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο έχει δοκιμάσει. Ξεκινάει από εκεί που τελείωσε το Advent ή το Autumn Response και τελειοποιεί το ιδιωματικό του ύφος. Χρησιμοποιώντας την ακουστική του κιθάρα, τη ζεστή φωνή του, αρκετά delay και σκόρπια εφέ, ανακαλύπτει – αν όχι εφευρίσκει – ένα νέο πεδίο στη καθαριστική σύνθεση. Ο ήχος του ακούγεται επιτηδευμένα άναρχος, οι λούπες των ατελέσφορων μελωδιών του άκομψα άρρυθμες και κάπου εκεί επικάθεται η φωνή του σε επίπεδα που κυλούν δίχως σταματημό. Ο Youngs χτίζει, εν ολίγοις, σταδιακά ένα απόκοσμο ηχητικό σύμπαν. Απόκοσμο μεν, ατμοσφαιρικό και άμεσο δε. Στον ήχο του υπάρχει μια τρομερή αμεσότητα, μια βαθιά συναισθηματικότητα, μια απερίγραπτη μελωδικότητα μέσα από την απουσία μιας πρωταρχικής μελωδίας. Μάλλον έχουμε να κάνουμε με έναν σύγχρονο μπλουζίστα, έναν άνθρωπο που επαναπροσδιορίζει όλο το είδος των μπλουζ, για τον εικοστό πρώτο αιώνα βέβαια. Η μουσική του έχει όλα τα στοιχεία εκείνων των παλιών μουσικών, των παθιασμένων κιθαριστών χωρίς καμία μουσική παιδεία, μα με μια φυσική επαφή με το όργανο, μια πηγαία εκφραστικότητα και ένα αστείρευτο ταλέντο. Κάπως έτσι μπορώ να χαρακτηρίσω και τον Richard Youngs, που βγάζει το ένα αριστούργημα πίσω από το άλλο. Το Atlas Of Hearts – απαρτίζετε από 7 κομμάτια μικρής διάρκειας όπως το σπαραξικάρδιο Joy Ride, το ψυχεδελικό The Glade And Clean Shade, το μελαγχολικό What Day Is This Day και εξαντλήθηκε πριν καλά-καλά κυκλοφορήσει– βρίσκεται ανάμεσα στα διαμάντια της δισκογραφίας του, όσο στρυφνό και ξερό ήχο κι αν έχει, όσο αφιλόξενος δίσκος και αν ακούγεται στην αρχή, είναι πραγματικά ένα είδος από μόνος του. Χίλια μπράβο στον βασιλιά!

((LINK REMOVED BY REQUEST))
((E Y E))

1 σχόλιο: