Μια ακόμη κυκλοφορία, η πρώτη αν δε κάνω λάθος για τη φετινή χρόνια, από τον ακούραστο Richard Youngs – έναν από τους αγαπημένους μουσικούς αυτού του blog. Στο Inceptor, που κυκλοφορεί από την εταιρία του (ουδέν σχόλιο) David Keenan, Volcanic Tongue, ο βρετανός πειραματιστής αλλάζει ξανά ύφος και επιχειρεί να θυμηθεί τα νιάτα του. Παίρνει λοιπόν την ηλεκτρική του κιθάρα και αρχίζει να σολάρει και να αυτοσχεδιάζει, σε μια ηχογράφηση που θα μπορούσε κάλλιστα να έχει γίνει από το υπνοδωμάτιο του σπιτιού του, ένα λίγο βαρετό βραδινό, πριν πέσει για ύπνο. Ο Youngs με την αμεσότητα του τυχαίου και του πηγαίου ερασιτεχνισμού, πιάνει μελωδίες και ακόρντα, χοροπηδά πάνω σε νότες και αυτοσχέδιες γραμμές, σαν κάποιος πιτσιρικάς που μόλις αρχίζει να μαθαίνει κιθάρα. Με την διαφορά ότι ο Youngs και κιθάρα ξέρει και ταλέντο έχει και μπορεί να αυτοσχεδιάζει με ευκολία. Το αποτέλεσμά λοιπόν φέρνει πολύ στο νου τον Ιάπωνα Keiji Haino, μόνο που ο ήχος είναι γυμνός από πολλές παραμορφώσεις και πετάλια, ξερός και διαπεραστικός, με μόνη συνοδεία τη φωνή του ίδιου του Youngs, να σιγοτραγουδάει κάποιους στίχους αραιά και που, κάπου από το βάθος. Το μικρό σε διάρκεια αποτέλεσμα είναι φυσικά ενδιαφέρον, είναι φυσικά διαφορετικό σε όσα μας έχει συνηθίσει ο πολυμήχανος αυτός μουσικούς, αν και δεν είναι η πρώτη φορά που δοκιμάζει ένα διαφορετικό μουσικό είδος, αρά μάλλον μας έχει συνηθίσει στις συνεχείς αλλαγές – ο δίσκος, ηχογραφημένος παρεμπιπτόντως το 2008 και σε κυκλοφορία μόλις 300 αντιτύπων, μοιάζει με σπουδή πάνω στον αυτοσχεδιασμό και στο ύφος, συγγενικό πέραν του Keiji Haino, με το Jandek, με την free Jazz, με αρκετές κυκλοφορίες της Psf, με μία ελεγεία στην ελευθερία της μουσικής έκφρασης, πέρα από δομή, νόρμα, μορφή και επανάληψη.
((E A R))
((E Y E))
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου