Εδώ και μέρες ήθελα να ανεβάσω αυτό το album, μα τα άτιμα οχτάωρα των δώδεκα ωρών δεν μου άφηναν καθόλου χρόνο. Η μυστηριώδης μπάντα με το περίεργο όνομα Sproatly Smith μας έρχεται από την Βρετανία και αυτή εδώ είναι η δεύτερη περίπου κυκλοφορία της. Δεύτερη μιας και έχει προηγηθεί το αξιόλογο The Yew And The Hare και περίπου μιας και τα album αυτά έχουν κυκλοφορήσει από την Reverb Worship, που αν και έχει έναν ζηλευτό κατάλογο αρνείται να βγάλει κανονικά c.d. ή βινύλια και επιμένει στις μετρημένες (συνήθως 50 παρακαλώ) κόπιες c.d.-r. Το περιεχόμενο τώρα του Pixieled είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέρον, ιδίως σε κολλημένους με την φολκ σαν την αφεντιά μου. Ορμώμενος από τον μύθο-παραμύθι του ομότιτλου και μάλλον καλύτερου κομματιού του δίσκου, θα περιγράψω αυτή τη κυκλοφορία σαν μια νεφελώδη μελωδική πανδαισία, σε ένα μυστηριώδες δάσος, με φλάουτα, κιθάρες και γλυκές φωνές να χάνονται μέσα στην ήπια ομίχλη ενός θερμού drone - ένα εξαίρετο βουκολικό απόσταγμα. Με πιο απλά και λιγότερο αλλοπαρμένα λόγια, το Pixieled είναι ένα ολοκληρωμένο album με δυνατές μελωδικές γραμμές στις κιθάρες, που πατούν με επιτυχία πάνω στην folk βρετανική παράδοση, με πολλά field recordings, με διάφορα πουλιά και ζώα του δάσους να ξεπροβάλλουν ξαφνικά μέσα από μυστικιστικά και μικρής διάρκειας drone, με spoken words, με την απλότητα και την αμεσότητα της παραδοσιακής αυτής μουσικής, δίχως πολλούς πειραματισμούς και πολλές γιρλάντες, δίχως πλατιάσματα και ψυχεδελικά αδιέξοδα, δίχως τίποτα το περιττό και το κουραστικό, με άμεσες αναφορές στο παρελθόν μέσα από τη διασκευή των κομματιών Spring Strathspey και A Leaf Must Fall, καθώς και το παραδοσιακό και αρκετά γνωστό κομμάτι The Magpie's Nest. Φυσικά δεν έχουμε να κάνουμε με κάτι το μοναδικό, οι Spoartly Smith δεν δημιουργούν κάτι καινούργιο στο μουσικό στερέωμα, μα, από την άλλη, έχουμε να κάνουμε με μία ειλικρινή και αξιοπρόσεκτη δουλειά που διαφέρει με το πρώτο άκουσμα από τη πληθώρα των κυκλοφοριών αυτού του είδους και που σίγουρα μπορεί να ακουστεί περισσότερες της μίας φοράς από όσους αρέσκονται στο folk. Πάντως εγώ σε αυτά τα ατελείωτα οχτάωρα των δώδεκα ωρών το έβαλα πολλά πρωινά στο repeat. Εξάλλου, είμαι παλιοφολκάς, τι να κάνουμε;
((E A R))
((E Y E))
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου