Aν το 2010 ήταν η χρονιά της καθιέρωσης της κασέτας ως καθαυτό μέσο παρουσίασης μιας ολοκληρωμένης μουσικής πρότασης, οι Silver Bullets είχαν ήδη «στρώσει» πολλά αραχνιασμένα κασετόφωνα από το 2009, με το απρόσμενο ψυχεδελικό αριστούργημα “Free Radicals”.
H φετινή κασετο-εποποιία της ιταλικής κολεκτίβας – μπάντας (από την Σικελία παρακαλώ), με το πανέμορφο βαβυλώνιο εξώφυλλο και τον κρυπτικό τίτλο “Citta Invisible”, είναι ένα ακόμη αριστούργημα του κασετο-ψυχεδελο-kosmische μικροείδους. Με μια τελείως οπισθοδρομική λογική στο χτίσιμο του psych rock τους, οι Silver Bullets δεν μπουκώνουν τον ηχητικό καμβά με πολλά layers. Αντίθετα, προσκολλούνται ,στα μακροσκελή τζαμαρίσματα τους, σε ένα μουσικό θέμα και όταν έχουν εξαντλήσει την βασική του ιδέα, μεταπηδούν απρόσμενα σε μια άλλη άσχετη φαινομενικά με την προηγούμενη, σε ρυθμό ή ένταση, που όμως τελικά κάνει ακόμα πιο ταξιδιάρικη την μουσική τους, έστω και αν η ταυτότητα του ήχου τους παραμένει ρευστή. Έτσι, ένα κομμάτι μπορεί να είναι τίγκα στα tribal ταμπούρα και στο απλωμένο ως το υπερπέραν delay στην κιθάρα, να σκεπαστεί από σε ένα έξτρα φαζαριστό κιθαριστικό ξέσπασμα, να χαθεί σε κυκλωτικά reverbs και επαναληπτικά kraut rock πλήκτρα, ακόμη και να τραβήξει σε ένα πιο ενδοσκοπικό multitracking μονοπάτι στο ύφος του Gunter Schickert. Η ποιότητα του ήχου, βέβαια, παραμένει lo-fi κασετική. Αυτό δε σε χαλάει ιδιαίτερα, αφού βοηθά τις κιθάρες να αποκτήσουν ένα “IV” Faust-ικό χαρακτήρα και προσδίνει, γενικά, μια Ummagumma bootleg αίσθηση που συντείνει στο όλο πρώτο- psychedelic ντελίριο.
Τώρα, δεν γνωρίζω αν ποτέ οι Silver Bullets επιτύχουν να ηχογραφήσουν μια κυριλέ LP κυκλοφορία. Εξάλλου, τα αλλόκοτα psych vibes τα εγκλωβίζουν άνετα στην 60άρα κασέτα, τι να τα θέλουν τα λούσα. Για μένα, είναι, πλέον, η καλύτερη Ιταλική μπάντα από την εποχή του ξεκινήματος των Larsen.Με τους ψωνισμένους My Cat Is An Alien δεν μπαίνω καν στο κόπο να τους συγκρίνω.
((E A R)) ((E Y E))
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου