Σου συμβαίνει αυτό κάποιες φορές με διάφορους καλλιτέχνες και είναι ξαφνικά ευχάριστο όταν γίνεται. Ξέρεις, η περίπτωση που έχεις ακούσει τις παλιότερες δουλειές τους, δεν έχεις συγκινηθεί ιδιαίτερα, έχεις βάλει την ταμπέλα «δεν μου κάνει» και ξάφνου ακούς κάτι νέο και λες «όπα, εδώ παίζεται κάτι πολύ καλό, πως δεν το πήρα χαμπάρι πιο πριν;». Κάπως έτσι λειτούργησε σε μένα η πολύ – πολύ ξεχωριστή φωνή της Hanna Tuulikki που καθοδηγεί τους Nalle σε αυτό το μεγαλούργημα βρετανικού free folk. Στις παλιότερες δουλειές της αλλά και στο σχήμα του φίλου της Chris Hladonski, Family Elan, η φωνή της πεταχτούλας Αγγλο-Φιλανδέζας μου ακούγονταν παράταιρα φάλτσα, εκνευριστικά παράφωνη. Μάλιστα, ο λόγος που δεν αγάπησα το φετινό “Βow Low Bright Glow” των Elan όσο ο McPan, ήταν η δική της ερμηνεία. Και αλήθεια είναι ότι ακόμη πιστεύω ότι στους Elan το ζεύγος Tuulikki / Hadilski βρίσκεται σε αντιπαράλληλα σύμπαντα, η μια κάπου τσιρίζει, στην άλλη πλευρά ο άλλος παίζει –ψυχωμένα σίγουρα- διονυσιακό ethno folk, αλλά τελικά δεν συναντιούνται ποτέ.
Στους Nalle τα πράγματα μουσικά τίθενται σε άλλη βάση, αφού όλες οι ενορχηστρώσεις ακοπανιάρουν ιδανικά, είτε διακριτικά, είτε θορυβωδώς, κάθε ανώμαλο σκαμπανέβασμα του ιδιόρρυθμου οργάνου που φέρει στο λαιμό της η Tuulikki. Πράγματι , από μια σπαστική καρακάξα έχει μεταμορφωθεί σε ένα μαγευτικό ξωτικό που χοντρικά ακούγεται σαν την Kate Bush υπό την επήρεια ισχυρών ψυχοτρόπων που κυκλοφορούσαν στα 60ς ή αν θες σαν την Joanna Newsom μακριά από τον ναρκισσιστικό της καθρέπτη, χαμένη κάπου σε ένα δάσος του βορρά. Ξέρει πλέον πώς να χρωματίσει συναισθηματικά κάθε ελλειπτική στροφή των δύστροπων μπαλαντοιδών κατά κύριο λόγο συνθέσεων της. Παράλληλα, ο Hladonski στα καθαριστικά έγχορδα και στο πιάνο και ο Aby Vulliamy στη βιόλα, μαγεμένοι από την εξώκοσμη ομορφιά των λαρυγγισμών της, υφαίνουν με προσοχή ένα εύθραυστο free folk ιστό γεμάτο μελωδικά αρπίσματα και στοιχειωμένες δοξαριές, σαν να μην θέλουν να ταράξουν την κατάνυξη της περίστασης. Mια ατμοσφαιρική folk κατάνυξη που τροφοδοτείται και από το επιμελημένο concept χαρακτήρα των στίχων και του artwork γύρω από τον αρχαίο μύθο των καταραμένων εραστών Λέανδρου και Ηρούς . Μόνο στο εκστατικό “Songthrush” η μουσική ξεφεύγει οργιαστικά σε πιο άμορφους πρώτο - Incredible String Band ρυθμούς με την καθοριστική συμμετοχή του Alex Neilson στα drums (έναν έχουμε να τα βαράει εκεί πάνω, αλλά είναι καλός!).
Συνολικά, το “Wilder Shores Of Love” είναι ένα μοναδικό μουσικο - ερωτικό όνειρο / ταξίδι και σίγουρα η κορυφαία κυκλοφορία στο βρετανικό free folk για φέτος μαζί με το “Abandoned Love” των πιο παραδοσιακών Τrembling Bells.
((E A R)) ((E Y E))
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου