Είναι αλήθεια πως έχουμε μία ιδιαίτερη συμπάθεια για τον Βραζιλιάνο βετεράνο Cyro Baptista και ακούμε με προσοχή κάθε κυκλοφορία του. Η προηγούμενη δουλειά του, για παράδειγμα, το Banquet Of The Spirits ήταν ένα εξαίσιο κολλάζ ρυθμών και ήχων από όλη την έκαστη της Λατινικής Αμερικής καθώς και από την Αφρική. Η νέα του κυκλοφορία λοιπόν, που έσκασε μύτη κάπου στο καλοκαίρι από την Tzadik (όπως κι όλες οι υπόλοιπες - και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μας είχε ξεφύγει τόσο καιρό) συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο. Λίγο πιο επικεντρωμένο στη Βραζιλιάνικη μουσική και με λιγότερα τραχεία progressive περάσματα, το Infinito (που διατήρει το υπότιτλο Banquet Of The Spirits, μιας κι εδώ υπάρχει μία πλειάδα μουσικών που πλαισιώνουν τον Baptista, όπως οι Erik Friedlander, Ikue Mori, Shanir Blumenkranz, Peter Scherer, κα) εκπέμπει μία διάχυτη ενέργεια που σε παρασύρει, διακατέχεται από δαιμονισμένους ρυθμούς και είναι γεμάτο ευχάριστες μελωδίες. Οι ρυθμοί αλλάζουν με καταιγιστικό ρυθμό, η πολυεπιπεδότητα τους σε κάνει να κουνιέσαι συνέχεια, η θερμή τους ατμόσφαιρα σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή και η μόνη διαφωνία που μπορώ να βρω είναι πως εδώ λείπει κάπως το χιούμορ πολλών από τις προηγούμενες κυκλοφορίες του ( σαν το Beat the Donkey). Όμως κι έτσι είναι ένα, ακόμη, εξαίσιο album του ανεξάντλητου percussionist.
((E A R))
((E Y E))
link is gone :(
ΑπάντησηΔιαγραφή