Είχα κατεβάσει αυτό το album εδώ και κάνα μήνα, είχε μπει στον ειδικό φάκελο με αυτά που δεν έχω ακούσει ακόμα, άγνωστο γιατί το προσπερνούσα συνεχώς δίχως να του δώσω μία ευκαιρία. Κακώς. Το εξώφυλλο μπορεί να είναι λίγο αποκρουστικό και κομματάκι αηδιαστικό, η μουσική επίσης, μα αυτό δεν είναι απαραίτητα αρνητικό. Ίσα-ίσα όταν αυτή η αηδία συνδυάζεται με καταιγιστικό punk γεμάτο ενέργεια, στις παρυφές του post-metal, με ένα βρώμικο καιασταμάτητο θόρυβο, η λέξη αηδία είναι μάλλον κομπλιμέντο. Αυτός είναι ο πρώτος δίσκος της τετραμελούς μπάντας από την Γλασκώβη, πόλης φημισμένης για τα τυχαία μαχαιρώματα στους δρόμους, την Celtic, την τρελή υγρασία, τα ναρκωτικά, την ατμοσφαιρική της ρύπανση και, φυσικά, για την μουσική της σκηνή. Σκηνή που κάθε τόσο μας χαρίζει και από ένα θορυβώδη και παλαβό δίσκο, από κάποια σαλεμένη και αγριεμένη μπάντα. Ετούτη εδώ είναι άκρως μαξιμαλιστική με τον ήχο, βάζουν οι άτιμοι ένα κάρο πράγματα μέσα σε κάθε κομμάτι, το μπουκώνουν στο θόρυβο, το τραβάνε σε χρόνο, με διάφορες αλλαγές στις μελωδίες ή τους ρυθμούς – ολίγον progressive με δύο λόγια – το αποτέλεσμα γοητευτικά γλιτσιασμένο. Οι αναφορές των Divorce είναι δεδομένες και ολοφάνερες: MrBungle, The Fall, Boredoms – όλη η καλή πλευρά της κακής μουσικής παιδείας. Αν είναι κάτι το εξαιρετικά ιδιαίτερο; Μάλλον όχι. Μάλλον δεν φτάνουν σε επίπεδα πρωτοτυπίας όπως οι Lightning Bolt στις αρχές τους, για παράδειγμα – όμως η δυναμική του ήχου τους σε παρασέρνει, η ενέργεια που βγάζουν σε απορροφάει, σε πολλά σημεία οι ρυθμοί σε διαπερνούν, τα φωνητικά – ουρλιαχτά για την ακρίβεια – σε κρατάνε στη τσίτα και επίσης ο τρόπος με τον οποίο δένουν όλα τα στοιχειά που περιέχει το κάθε κομμάτι, είναι αξιοπρόσεκτος. Κοντολογίς, από τα καλύτερα του είδους που έχω ακούσει για φέτος, αν και υπάρχουν αρκετά ακόμη στον ειδικό φάκελο, ποιος ξέρει τι άλλο καλό έχω προσπεράσει ελαφρά τη καρδία.
((E A R))
((E Y E))
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου