Ακούγοντας το εντυπωσιακό ντεμπούτο της κινέζικης avant-garde κολεκτίβας,
δεν μπόρεσα παρά να σκεφτώ ότι για ακόμη μια φορά επιβεβαιώνεται ένα από τα
βασικά αξιώματα που έθεσε ο Simon Reynolds στο βιβλίο του “Retromania” : ότι, δηλαδή, όπου έχει δημιουργηθεί ένας κρίσιμος πληθυσμός άνω/μεσαίας κοινωνικής τάξης με πρόσβαση στην
δυτική κουλτούρα, τότε αυτόματα ένα ποσοστό του θα ασχοληθεί με την σύγχρονη indie / experimental δυτική μουσική. Και πράγματι, για όσους δεν το έχετε πάρει πρέφα, τα
τελευταία χρόνια, αναπτύσσεται μια πολύ δυναμική avant-garde / experimental σκηνή στο Πεκίνο. Ένα από τα πιο
ενδιαφέροντα προϊόντα της σκηνής είναι και το υπό συζήτηση αυτοσχεδιαστικό
κουιντέτο Tea Rockers Quintet που αποτελείται από τα πρώτα ονόματα της πειραματικής κινέζικης
μουσικής.
Για να μπείτε
εύκολα στο θέμα, αποπνέουν την ίδια νοοτροπία με τους κορεάτες Asa Chung & Junray,
όταν πριν μερικά χρόνια με το “Jun Ray Song Chang” εντυπωσίασαν με την πρωτότυπη
μίξη της παραδοσιακής μουσικής της Άπω
Ανατολής με τον δυτικό pop experimental
πνεύμα. Εδώ, στους Tea Rockers, κεντρικό ρόλο στο συγκρότημα έχει ο νεαρός
field recording /noise πειραματιστής
αλλά και ποιητής Yan Jun που κατα ένα
τρόπο διευθύνει και τους υπόλοιπους σε ένα είδους δομημένο αυτοσχεδιασμό, ώστε
να αποφεύγεται ο αυθόρμητος μεν, άναρχος
δε ηχητικός αχταρμάς που συναντάς σε πολλά δυτικά αυτοσχεδιαστικά σύνολα. Μαζί
του είναι ο τραγουδιστής παραδοσιακής κινέζικης folk Xiao He, προικισμένος με ένα τρομερά ευλύγιστο
φωνητικό όργανο που με τους εκφραστικότατους λαρυγγισμούς του προκαλεί ισχυρές
συναισθηματικές εκφορτώσεις. Από κοντά και η master του guqin Wu Na, ένα παραδοσιακό κινέζικο έγχορδο με
χαρακτηριστικό λεπτό, κελαριστό ήχο, λιγάκι πιο χαμηλότοκο από το γνωστό
σαντούρι. Στα χέρια της, όμως, υπόκεινται σε ένα ανανεωτικό, ζωντανό παίξιμο
που το κάνει να ηχεί κάπως σας ένα πιο αργό μπάντζο της Άπω Ανατολής. Το οποίο
και ανακατεύεται προσεχτικά με τις
ευφάνταστες μουσικές πινελιές του ταλαντούχου πολύ-οργανίστα Li Daiguo που προέρχονται κυρίως to erhu του, ένα δίχορδο κινέζικο βιολί και την pipa του, ένα είδος λαούτου. Απέναντι στους
μουσικούς του κουιντέτου στέκεται ο αρχαίος διδάσκαλος τείου (ancient tea master) Lao Gu, σε ένα ρόλο εμπνευστικού εμψυχωτή ή ακόμα και καθοδηγητή που αν
και δεν συμβάλλει πρακτικά στο ηχητικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο σημαντικός με
τα υπόλοιπα μέλη στο χτίσιμο του
ιδιαίτερου ήχου του σχήματος.
Το “Ceremony” πρόκειται
για άλμπουμ πολυεπίπεδο που σε κάθε ακρόαση αναδύονται νέες μικρές ηχητικές
εκπλήξεις που δεν είχες προσέξει πριν
και δίκαια τιτλοδοτεί τους Tea Rockers Quintet ως το
πλέον ελπιδοφόρο improv / avant / experimental σύνολο
παγκοσμίως, αυτή την τη στιγμή. Ένα
σύνολο μορφωμένων, επιμελών και αλλά και ριζοσπαστικών μουσικών που τολμά να κοιτάξει
το αυστηρό και κουρασμένο πρόσωπο της κλασσικής Κινέζικης μουσικής και να του
δώσει ένα τρυφερό φιλί γεμάτο από σύγχρονες δυτικές τεχνοτροπίες ώστε να την
ανανεώσει με τον πλέον ουσιαστικό τρόπο((E A R))
((E Y E))
