Για τον Tony Conrad, δεν χρειάζεται να πω κάτι. Είναι ο πατριάρχης της drone, μία μυθική μορφή, πολυτάλαντος και πολυπράγμων, που έχει αφήσει το δικό του στίγμα στην ιστορία της μουσικής. Τους Hangedup ομολογώ πως τους είχα ξεχάσει. Μία από τις μπάντες της Constellation που είχε ξεπηδήσει στα ντουζένια του post-rock και είχε βγάλει τρεις δίσκους, ο ένας εκ των οποίων (Kicker in Tow) μου έχει μείνει σαν ένας από τους καλύτερους της όλης σκηνής, μα μετά εξαφανίστηκαν, χάθηκαν, δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν ακόμη σαν σχήμα και όταν έβαλα να ακούσω αυτή τη συνεργασία δεν είχα πολύ μεγάλες προσδοκίες, είχα την εντύπωση πως θα ήταν ένας καλός αυτοσχεδιασμός και τίποτα περισσότερο. Έσφαλα, βέβαια.
Από το πρώτο λεπτό αυτός ο δίσκος σε υποχρεώνει να παρατήσεις οτιδήποτε κάνεις και να μείνεις κολλημένος στα ηχεία. Τα μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια είναι άκρως ψυχεδελικά, βίαια, με τους ρυθμούς να εναλλάσσονται στα drums και τους θορύβους να εισβάλλον σε διαφορετικά επίπεδα, που επικάθονται το ένα πάνω στο άλλο και μετατρέπονται όσο περνάει η ώρα σ’ ένα παραισθητικό και σχεδόν μελωδικό θόρυβο. Είναι τέτοια η ενέργεια που ξεχύνεται από τα drums του Eric Craven, που θαρρείς πως τα κοπανάει με μίσος, φτιάχνοντας βρόγχους από κροταλίσματα και ρυθμικά ξεσπάσματα και είναι τέτοια η δυναμική και η ορμή των drones που χτίζουν ο Conrad με τη Gen Heistek που σε αφήνουν περίπου παράλυτο και με ανοιχτό το στόμα. Το κάθε κομμάτι, απελευθερωμένο από κάθε είδους φόρμα, με μία σχεδόν punk ηχητική αισθητική είναι έντονα επιθετικό, με τους θορύβους και τον ρυθμό να ακολουθούν μια καταιγιστική πορεία. Στο σύνολο του το Transit Of Venus έχει μια πηγαία ένταση, μια έρπουσα μαυρίλα και σε ανατριχιάζει με την ζωντάνια του ήχου – θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένα live album ή για να το πω καλύτερα, αν δυναμώσεις την ένταση παρασύρεσαι και νομίζεις πως οι τρείς μουσικοί βρίσκονται κάπου στην άκρη του δωματίου σου. Τέλειο soundtrack για την κατάπτωση της αστικότητας, βάλτε το στα ακουστικά και κάντε μια βόλτα στην Κυψέλη. Θα ανακαλύψετε την απόλαυση που κρύβει η αποσύνθεση.
Από το πρώτο λεπτό αυτός ο δίσκος σε υποχρεώνει να παρατήσεις οτιδήποτε κάνεις και να μείνεις κολλημένος στα ηχεία. Τα μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια είναι άκρως ψυχεδελικά, βίαια, με τους ρυθμούς να εναλλάσσονται στα drums και τους θορύβους να εισβάλλον σε διαφορετικά επίπεδα, που επικάθονται το ένα πάνω στο άλλο και μετατρέπονται όσο περνάει η ώρα σ’ ένα παραισθητικό και σχεδόν μελωδικό θόρυβο. Είναι τέτοια η ενέργεια που ξεχύνεται από τα drums του Eric Craven, που θαρρείς πως τα κοπανάει με μίσος, φτιάχνοντας βρόγχους από κροταλίσματα και ρυθμικά ξεσπάσματα και είναι τέτοια η δυναμική και η ορμή των drones που χτίζουν ο Conrad με τη Gen Heistek που σε αφήνουν περίπου παράλυτο και με ανοιχτό το στόμα. Το κάθε κομμάτι, απελευθερωμένο από κάθε είδους φόρμα, με μία σχεδόν punk ηχητική αισθητική είναι έντονα επιθετικό, με τους θορύβους και τον ρυθμό να ακολουθούν μια καταιγιστική πορεία. Στο σύνολο του το Transit Of Venus έχει μια πηγαία ένταση, μια έρπουσα μαυρίλα και σε ανατριχιάζει με την ζωντάνια του ήχου – θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένα live album ή για να το πω καλύτερα, αν δυναμώσεις την ένταση παρασύρεσαι και νομίζεις πως οι τρείς μουσικοί βρίσκονται κάπου στην άκρη του δωματίου σου. Τέλειο soundtrack για την κατάπτωση της αστικότητας, βάλτε το στα ακουστικά και κάντε μια βόλτα στην Κυψέλη. Θα ανακαλύψετε την απόλαυση που κρύβει η αποσύνθεση.
((E A R))
((E Y E))
http://www.youtube.com/watch?v=ArCOsnmMckc&feature=fvwrel
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλες διακοπες φιλτατε με το ανωτερω αριστουργημα