Η φήμη που κυκλοφορεί, γενικά, είναι ότι στη Τουρκία το μοναδικό μέρος που μπορείς να σταθείς, που οι άνθρωποι δεν είναι τόσο συντηρητικοί και κολλημένοι, που δε νιώθεις τόσο έντονο το θρησκευτικό στοιχείο και το περίπου στρατιωτικό κράτος, είναι η Κωνσταντινούπολη (ή μάλλον Ινσταμπούλ, όπως λέγεται εδώ και αιώνες). Αυτό χονδρικά αποδεικνύεται και από τη μουσική, μιας και η μοναδική γνωστή – σε μένα τουλάχιστον – σκηνή της χώρας είναι αυτή της «πιο ευρωπαϊκής πόλης» των γειτόνων και από εκεί και πέρα το χάος. Έλα όμως που τελικά δεν είναι ακριβώς έτσι. Οι Hayvanlar Alemi (υποθέτω η πρώτη λέξη έχει σαν συνθετικό το hayvan, το κατά την εδώ πλευρά του αιγαίου χαϊβάνι) μας έρχονται από την πρωτεύουσα της Τουρκίας, την Άγκυρα, για την οποία λίγα πράγματα φτάνουν μέχρι τα αυτιά μας. Η μπάντα αυτή, που ηχογραφεί για πάνω από 10 χρόνια (από το 1999) έβγαλε το πρώτο της album, ή τουλάχιστον το πρώτο της album εκτός συνόρων, φέτος και φυσικά από την Sublime Frequencies. Το Guarana Superpower, είναι δυναμικό, ανατολίτικο, ρυθμικό, με στοιχεία krautrock, tuareg, garage. Σαφώς υπάρχει κάτι το παλιομοδίτικο, κάτι από τη καθαριστική ψυχεδέλεια των 70’s, κάτι από τα ψυχεδελικά 60’s της μέσης ανατολής, κάτι από το post-punk των 80’s,κάτι απ’ όλα αυτά που οι Hayvanlar Alemi καταφέρνουν και το δένουν με το δικό τους τρόπο, τα κομμάτια τους, όλα instrumental παρεμπιπτόντως, έχουν αμεσότητα και μια εσωτερική δύναμη, με το τελικό αποτέλεσμα του ήχου τους να μην είναι μια αντιγραφή άλλων εποχών, αλλά μια σύγχρονη παρουσίαση τους, δοσμένη μέσα από το ηχητικό πρίσμα μιας μπάντας, ολίγον αποκλεισμένης από τον έξω κόσμο στη Τουρκική πρωτεύουσα και ταυτόχρονα βαθιά επηρεασμένης από τη μουσική παράδοση του τόπου τους, την πιο παλιά και την πιο πρόσφατη. Ακριβώς δηλαδή ότι δεν γίνεται στους ταλαντούχους μουσικούς της δικής μας πρωτεύουσας. Ο δίσκος κυλάει εύκολα και έχει την απαιτούμενη συνοχή, με κομμάτια δυναμίτες σαν το αρκετά κολληματικό και επιθετικό Bahar Patlatan, ή το περίπου αφρικάνικο Stamina και το πιο ήρεμο και εγκεφαλικό Guarana Superpower . Με κάπως αυστηρά κριτήρια κρατώ μόνο σαν παρατήρηση τη μικρή πτώση στα δύο τελευταία κομμάτια – μα σε γενικές γραμμές το album είναι κάτι περισσότερο από αξιοπρόσεκτο. Εν είδει υποσημείωσης δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην κορυφαία, άκρως ηλεκτρισμένη και απολαυστική, διασκευή του lambada.
((E A R))
((E Y E))
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου